30 czerwca, niedziela
Już w piątek wieczorem na pokład Lady Meliny zawitał kapitan Maciek Mnich z wrocławskich Sharks-ów i Zbyszek Konrady. Nastąpiło przeszkolenie z obsługi LM i zbratanie. W sobotę dołączyli Agata Tołłoczko i Marcin Markiewicz. Pewnie też było przeszkolenie i zbratanie (zsiostrzenie), ale mnie już tam nie było. W niedzielę rano, po nocnym wyokrętowaniu Francuzek z poprzedniego etapu, ruszyli przy sprzyjającej wodzie i prądzie. Ku Szkocji.
29 czerwca, sobota
Tydzień spędzony z trzema Francuzkami był bardzo ciekawy i obfity w wrażenia przede wszystkim kulinarne 
za co bardzo dziękuję!
Z angielskiego Falmouth w Kornwalii, przez ostatni na południowy zachód wysunięty port brytyjski Newlyn, przez walijski Milford Haven, przez irlandzki Arklow dotarliśmy pod Dublin do Dun Laoghaire. Przepłynęliśmy 282 Mm w czasie 59 godzin i niestety, mimo płynięcia w poprzek Kanału Bristolskiego i Morza Irlandzkiego, ponad połowę drogi na silniku.
Ja odjechałem w południe, ale dziewczynki zostały jeszcze przez cały dzień
Dziewczyny, dziękuję i do zobaczenia!
28 czerwca, piątek
Rano przemiły pan harbour master z Arklow oddał nam cumy, elegancko odepchnął od kei i …wepchnął na mieliznę.
Wreszcie na żaglach! Całą drogę przepłynęliśmy w ciszy. Osiedliśmy pod Dublinem w dużej marinie Dun Laoghaire. Koniec francuskiej przygody na wodach brytyjsko-irlandzkich.
27 czerwca, czwartek
W środę rano urzędnik śluzowy w Pierhead zezwolił nam na wypłynięcie przez śluzę z mariny Milford. Skwapliwie skorzystaliśmy i w dwie godziny byliśmy przy wyspie Skomer – wyspie ptaków. Dwie godziny w ciszy obserwowaliśmy maskonury, czyli puffiny, różne mewy i inne ptaszyska. Jeśli chodzi o ciszę, to myśmy ją zachowywali, ptaszory się darły.
Przez cały dzień pokonywaliśmy dzielnie na silniku Morze Celtyckie pożywiając się zupą rybną.
Dopiero wieczorem wreszcie przywiało i ciemną nocą dotarliśmy do Irlandii. Osiedliśmy w Arklow.
A dzisiaj… Jak Irlandia, to oczywiście Guinness!
Znak czasów – puste kościoły, pełne puby…
A miasteczko, jak miasteczko – ładne. I Lady Melina na rzece Avoca też ładna.
25 czerwca, wtorek
Po całodobowym rejsowaniu przez Morze Celtyckie w poprzek Kanału Bristolskiego, niestety prawie cały czas na silniku, ciut przed dziewiątą rano, tuż przed wysoką wodą osiedliśmy w marinie Milford Haven. To „tuż przed wysoką wodą” było ważne, bo za dziesięć minut zamykano śluzę i musielibyśmy pikołkować na kotwicy 3 1/4 h, żeby nam ją otworzono. Taki to urok pływania po wodach pływowych.
Cały dzień dla nas. Będzie na pewno ciekawie
Tak, było ciekawie. Najpierw Gloria i Aurelia przyniosły z targu specjały i przygotowały to-to wstępnie na kolację.
Potem wybraliśmy się na wycieczkę pieszą po okolicy. Widoki najpierw nie powalały, ale później całkiem-całkiem było ładnie. Nogi weszły nam do d…
No i nadeszła kolacja…
Po tym były jeszcze banany flambirowane, ale ze względu na przepisy p.poż. nie pokażę tu odpowiedniego filmiku. A szkoda…
23 czerwca, niedziela
Niewątpliwą atrakcją po wyruszeniu w morze były delfiny. Zawsze ładnie wyglądają.
Wieczorem dotarliśmy do Newlyn, ostatniego portu rybackiego na południowym wybrzeżu Anglii.
Rybackie trofea są skrupulatnie mierzone i liczone, trafiają do skrzynek i natychmiast wiezione do odbiorców.
22 czerwca, sobota
Po południu po długiej podróży autobusem z Londynu dotarłem do Falmouth w Kornwalii, na prawie sam czubek południowo-zachodniej Anglii.
Spory port z ogromną ilością jachtów stojących i przy pomostach, i na kotwicy.
Czekały już na mnie trzy załogantki, Francuzki – Małgosia, Glorie i Aurelie.
Po miłym zapoznaniu się Gloria przygotowała najprawdziwszy francuski omlet.
18 czerwca, wtorek
W sobotę przyjechali Amadeusz i Antek, którzy pod dowództwem Łukasza Chołaja mają, zgodnie z zaleceniem p. Napoleona, przepłynąć z kontynentu do Anglii.
Z rozmów telefonicznych i podglądu z AIS wiemy, że w niedzielę w nocy dopłynęli do Weymouth, w poniedziałek się odprawili i we wtorek popłynęli do Torguay. Czekamy na ich relacje i zdjęcia.
16 czerwca, niedziela
Wczoraj rano pociągiem do Paryża odjechali Andrzej i Krzysiek. Dzisiaj odlecieli samolotem do Warszawy. Wczoraj w południe samochodem przyjechała ekipa na następny etap. Dzisiaj z Józkiem tym autem ruszyliśmy do Ostendy i już wygodnie i elegancko we dwójkę dwoma autami dotrzemy z przerwą w Eindchoven w dwa dni w poniedziałek do Wrocławia. Uff.
W trakcie etapu 424 przepłynęliśmy 250 Mm w czasie 58 godzin. Na początku musieliśmy płynąć głównie wykorzystując silnik, ale dwa najdłuższe przeskoki zrobiliśmy głównie na żaglach. Wypłynęliśmy z Ostendy w Belgii, we Francji odwiedziliśmy Dunkierkę, stanęliśmy na dwa dni w Boulogne-Sur-Mer i też na dwa dni w Fecamp, a skończyliśmy w Cherbougu.
Dziękuję za rejs i związane z nim doświadczenia.
14 czerwca, piątek
Po dniu przerwy w czwartek o świcie ruszyliśmy z Fecamp prościutko na zachód. Przez cały dzień pięknie wiało od lądu. Ale wieczorem przywiało…
Przywiało nas do Cherbouga. Jak zwykle po ciemku chodziliśmy w główki portu. Uff.
W mieście przywitał nas pan Napoleon Bonaparte, który nakazał nam przygotować się i ruszyć na podbój Anglii.
Jak Cherbourg, to wiadomo parasolki z Cherbourga, więc odwiedziliśmy wytwórnię. Ceny z kosmosu, ale za drugim podejściem Józek się zdecydował nabyć jedną z nich. W ten sposób stracił majątek.
A tak w ogóle, to miasto jest bardzo ładne – spójrzcie:
Oczekujemy na następną ekipę.
12 czerwca, środa
Wstawiennictwo Notre Dame de Boulogne chyba podziałało – prawie całą drogę we wtorek od świtu przepłynęliśmy spokojnie na żaglach. Do północy. Tuż po wpłynęliśmy do portu i mariny Fécamp. Nie było to takie łatwe i proste. Na falach przyboju miotani w lewo i w prawo, raźno zostaliśmy wtłoczeni w wąskie główki portu.
Po drodze zmieniał się cel naszego płynięcia. Mieliśmy płynąć do Dieppe, potem do Le Havre, następnie Honfleur. Jednak optymalny okazał się właśnie Fécamp leżący między pięknymi klifami. A na szczycie klifów stoi kościółek. Uroczo to wygląda.
Pięknym miejscem w mieście jest budynek zakonu Benedyktynów. Benedyktyni musieli z czegoś żyć, więc założyli gorzelnię. Ot, taka tradycja. Fajnie być Benedyktynem.
Innych interesujących budynków jest sporo. Ciekawe miasteczko i warto było zmienić plany dla niego.
Po sałatce „przygotowanej” i podanej na obiad przez Andrzeja musieliśmy zaznać przyjemności zjedzenia małży podanych w czterech smakach. Oj, brakuje tu mam jakiejś kobiecej ręki.
10 czerwca, poniedziałek
Przez 3/4 drogi halsówka na silniku. Żagle postawiliśmy dopiero za winklem za Calais. Uff. Przed północą dopłynęliśmy do ładnie brzmiącego miasteczka Boulogne-Sur-Mer. Okazało się również ładne z wyglądu, chociaż widok na marinę nie był zbyt atrakcyjny. Cały poniedziałek zrobiliśmy sobie odpoczynek.
Potajemnie, zamiast iść na zakupy, Józek i Andrzej (twierdzi, że z podjuszczenia Józka) poszli zwiedzić „największe w Europie” akwarium. A my z Krzyśkiem w tym czasie tyraliśmy na jachcie.
Za karę poszedłem sam zwiedzić starówkę Boulogne. Faktycznie ładna.
Wstąpiłem również do katedry prosić o wstawiennictwo. Mam nadzieję, że udanie.
9 czerwca, niedziela
W środku nocy dotarliśmy do Dunkierki. Dunkierka, to miasto bardzo nowe, bo prawie całkowicie zburzone podczas II wojny światowej i odbudowane. Niewiele tu zabytków. Jednym z nich jest ratusz.
We Francji też odbywają się wybory do europarlamentu i właśnie w ratuszu był lokal wyborczy. Byliśmy tam i my.
Przy kei znaleźliśmy tradycyjny dla Francji pomysłowy bulodrom do gry w bule, czyli petanque.
W południe wypłynęliśmy dalej na zachód i znowu pod wiatr…
8 czerwca, sobota
Już w czwartek wieczorem samochodem przyjechaliśmy we trójkę do Ostendy (Józek Radomański z Nysy, Krzysiek Stańczyk z Warszawy i ja, czyli Bolek Rudnik). Zabrało nam to 12 godzin jazdy.
W piątek odebraliśmy od żaglomistrza zszyty elegancko grot
i do wieczora poczekaliśmy na Andrzeja Olszewskiego, też z Warszawy, który wygrał licytację w tegorocznej edycji WOŚP. Andrzej przyleciał z Barcelony.
Dzisiaj rano po śniadaniu mimo przeciwnego wiatru ruszyliśmy na podbój Francji.
1 czerwca, sobota
W czwórkę wypłynęliśmy z Amsterdamu i na chwilę przycupnęliśmy w IJmuiden. Przeskoczyliśmy do Scheveningen, gdzie czekaliśmy trzy dni na dobry wiatr, a tym czasie odwiedziliśmy autobusem Hagę. Zakończyliśmy rejs w Ostendzie (Oostende) w Belgii.
Przepłynęliśmy 127 Mm w czasie 26h30′, z czego 18,5 h na żaglach. Chcieliśmy dopłynąć do Francji, ale znów warunki pogodowe nie pozwoliły na to. Dziękuję załodze!