3 maja, piątek

Dzisiaj rano o godz. 6 w Mazagon został wyokrętowany Jacek, który przez Huelvę, Sewillę i Kordobę musiał wrócić do Malagi na bardzo ważne spotkanie. A ja, osamotniony, nieco później odpaliłem katarynę i popłynąłem ku granicy hiszpańsko-portugalskiej. Na równie ważne spotkanie.

O godz. 14 przycumowałem do stacji paliw już w portugalskim Vila Real de Santo Antonio na granicznej rzece Gwadiana, skąd po drugiej stronie widać hiszpańskie miasteczko Ayamonte. Tym samym zakończyły się etapy hiszpańskiego południa.

1 maja, środa

Dzisiaj o godz. 1415 minęliśmy prawą burtą latarnię morską w Tarifie i tym samym wpłynęliśmy na Atlantyk. Płyniemy dalej.

30 kwietnia, wtorek

Pięknie, po prostu pięknie. Cdn…

28 kwietnia, niedziela

Gdybyśmy chcieli, dopłynęlibyśmy do Malagi na pierwszą poranną mszę w katedrze. Ale nam się nie chciało i leniwie na żaglach dopływamy (jest już po południu) do Fuengirola. Tu wyokrętujemy Piotrka. Ale po kolei.

Przedwczoraj, 26-go, wypłynęliśmy z Kartageny z żądaniem lepszego wiatru. Lepszy był o tyle, że, zamiast sztormu, nie było go niemal wcale. No to płynęliśmy prawie cały czas na dieslu przez cały dzień i całą noc.

Wczoraj, 27-go, raniutko na chwileczkę wpadliśmy do przemiłej mariny Almerimar po świeże bagietki. Wypłynąwszy, na wszelki wypadek, postawiliśmy żagle i oddaliśmy się śniadaniu. Nagle drgnęło. Tak drgało przez cały dzień i całą noc. Po drodze mijały nas stada delfinów wzbudzając, jak zwykle, niemałe emocje.

I tak drga do tej pory, czyli do dzisiaj.

26 kwietnia, piątek

Po wczorajszej kolejnej dobie na sznurkach ze względu na sztorm w mordę, dzisiaj rano ruszyliśmy z Kartageny. Oby wiatry były dla nas pomyślne, aby nadrobić stracony dystans.

24 kwietnia, środa

Piotr wczoraj sądził, że mi się chce spać. A ja, po prostu, wiedziałem, że nie ma sensu wstawać wcześnie rano, bo i tak nie wypłyniemy. Prognozy jednoznacznie wskazywały na sztorm z mordoru. Tak też się stało i za chwilę łeb urywało. A my spokojnie wypiliśmy kawkę, zjedliśmy śniadanie i poszliśmy na spacer na górującą nieopodal wielgachną latarnię morską. Potem zakupiliśmy zapasy i je do wieczora powoli konsumowaliśmy.

Dzisiaj rano zerwaliśmy się przed świtem i o godz. 0730 ruszyliśmy w kierunku mniej-więcej zachodnim. O godz. 0816 przecięliśmy trasę etapu 53, którą w zeszłym roku w maju przemierzaliśmy w kierunku wschodnim. Tym samym zatoczyliśmy koło. Nieco krzywe.

Jest południe. Mamy wiatr niezbyt korzystny i być może dopłyniemy tylko do Cartageny, a może jednak gdzieś dalej. Zobaczymy.

23 kwietnia, wtorek

  Wielka Pardubicka rozpoczęta!

Wczoraj, w Lany Poniedziałek wystartowali: Jacek Optołowicz, Piotrek Grabowski i ja. Nagrodą jest pobyt nad Morzem Śródziemnym w Hiszpanii.

Z Alicante prywatnym autem, jak paniska, dostaliśmy się do Torrevieja. Bez zbędnej zwłoki wsiedliśmy na koń i ruszyliśmy. Z poplątanymi linami fałów i innych sznurków walczyliśmy prawie godzinę, ale trzy żagle postawiliśmy.

Teraz dyktuje Piotrek. Co wyjdzie z tego, sam jestem ciekaw.

Wczoraj rejs nam się wydłużył, wiatr nieco zmalał, wejście do portu latarnik nam wskazał. Wszystko było by dobrze, szliśmy po szlaku, kardynałka wskazała nam weście od południa, za którą zielone światło potwierdziło jedyną słuszną drogę. Tylko, że fala zrobiła się okrutna, wiejący od morza wiatr się wzmógł, a przybijająca do brzegu fala wciskała nasz dzielny okręt wprost na nabrzeże i zacumowane jachty… Tylko trzeźwość naszego kapitana i sprawność załogi okazało się jedynym lekarstwem. Po kilku brawurowych manewrach, heroiczną obroną przed abordażem wystających bukszprytów zacumowanych jachtów, szczęśliwie przycumowaliśmy prawą burtą do brzegu, rzucając cumy i szpringi na każdy dostępny poler… dobrze, że odbijaczy mieliśmy w bród i prawdopodobna strata jednego z nich nawet nie wzruszyła naszego kapitana. Stanęliśmy w Cabo de Palos. (wstawka BR… – tu byliśmy starą Meliną w roku 2014. Relacja tutaj i tutaj.)

Dzień pierwszy zakończyliśmy grubo po północy, przyjemne zmęczenie zmogło nasze ciała. Zadowoleni z przebiegu dnia i szczęśliwego przybycia do docelowego portu, wszyscy zgodnie udaliśmy się na zasłużony odpoczynek, zajmując z góry upatrzone koje.  

Dzień następny, czyli dzisiaj, przywitał nas pięknym słońcem. Załoga wstała bardzo wcześnie, lecz kapitan nakazał dłuższy odpoczynek, godzinę … uznał za zbyt wczesną;)

19 kwietnia, piątek

Lady Melina czeka na nas w Torrevieja na Costa Blanca. Raniutko w świąteczny Lany Poniedziałek w trzy osoby jedziemy do Pardubic(!), aby stamtąd polecieć do Alicante i w konsekwencji do Torrevieja. Bez zbędnej zwłoki popłyniemy w kierunku Costa Calida, a następnie Costa del Sol.

Piszę te słowa nie bez kozery. Otóż zbliża się długi weekend majowy. Lady Melina w tym czasie będzie podążała z Costa del Sol przez Gibraltar na Costa de la Luz kontynuując tegoroczny plan. Może ktoś z Was się skusi i doleci na któreś z Cost? Lady Melina ma sporo „de la Luz”. Byłoby mi bardzo miło!