29 czerwca, sobota

Tydzień spędzony z trzema Francuzkami był bardzo ciekawy i obfity w wrażenia przede wszystkim kulinarne za co bardzo dziękuję!

Z angielskiego Falmouth w Kornwalii, przez ostatni na południowy zachód wysunięty port brytyjski Newlyn, przez walijski Milford Haven, przez irlandzki Arklow dotarliśmy pod Dublin do Dun Laoghaire. Przepłynęliśmy 282 Mm w czasie 59 godzin i niestety, mimo płynięcia w poprzek Kanału Bristolskiego i Morza Irlandzkiego, ponad połowę drogi na silniku.

Ja odjechałem w południe, ale dziewczynki zostały jeszcze przez cały dzień

 Dziewczyny, dziękuję i do zobaczenia!

28 czerwca, piątek

Rano przemiły pan harbour master z Arklow oddał nam cumy, elegancko odepchnął od kei i …wepchnął na mieliznę.

Wreszcie na żaglach! Całą drogę przepłynęliśmy w ciszy. Osiedliśmy pod Dublinem w dużej marinie Dun Laoghaire. Koniec francuskiej przygody na wodach brytyjsko-irlandzkich.

27 czerwca, czwartek

W środę rano urzędnik śluzowy w Pierhead zezwolił nam na wypłynięcie przez śluzę z mariny Milford. Skwapliwie skorzystaliśmy i w dwie godziny byliśmy przy wyspie Skomer – wyspie ptaków. Dwie godziny w ciszy obserwowaliśmy maskonury, czyli puffiny, różne mewy i inne ptaszyska. Jeśli chodzi o ciszę, to myśmy ją zachowywali, ptaszory się darły.

Przez cały dzień pokonywaliśmy dzielnie na silniku Morze Celtyckie pożywiając się zupą rybną.

Dopiero wieczorem wreszcie przywiało i ciemną nocą dotarliśmy do Irlandii. Osiedliśmy w Arklow.

A dzisiaj… Jak Irlandia, to oczywiście Guinness!

Znak czasów – puste kościoły, pełne puby…

A miasteczko, jak miasteczko – ładne. I Lady Melina na rzece Avoca też ładna.

25 czerwca, wtorek

Po całodobowym rejsowaniu przez Morze Celtyckie w poprzek Kanału Bristolskiego, niestety prawie cały czas na silniku, ciut przed dziewiątą rano, tuż przed wysoką wodą osiedliśmy w marinie Milford Haven. To „tuż przed wysoką wodą” było ważne, bo za dziesięć minut zamykano śluzę i musielibyśmy pikołkować na kotwicy 3 1/4 h, żeby nam ją otworzono. Taki to urok pływania po wodach pływowych.

Cały dzień dla nas. Będzie na pewno ciekawie

Tak, było ciekawie. Najpierw Gloria i Aurelia przyniosły z targu specjały i przygotowały to-to  wstępnie na kolację.

Potem wybraliśmy się na wycieczkę pieszą po okolicy. Widoki najpierw nie powalały, ale później całkiem-całkiem było ładnie. Nogi weszły nam do d…

No i nadeszła kolacja…

Po tym były jeszcze banany flambirowane, ale ze względu na przepisy p.poż. nie pokażę tu  odpowiedniego filmiku. A szkoda…

23 czerwca, niedziela

Niewątpliwą atrakcją po wyruszeniu w morze były delfiny. Zawsze ładnie wyglądają. Wieczorem dotarliśmy do Newlyn, ostatniego portu rybackiego na południowym wybrzeżu Anglii.

Rybackie trofea są skrupulatnie mierzone i liczone, trafiają do skrzynek i natychmiast wiezione do odbiorców.

22 czerwca, sobota

Po południu po długiej podróży autobusem z Londynu dotarłem do Falmouth w Kornwalii, na prawie sam czubek południowo-zachodniej Anglii.

Spory port z ogromną ilością jachtów stojących i przy pomostach, i na kotwicy.

Czekały już na mnie trzy załogantki, Francuzki – Małgosia, Glorie i Aurelie.

Po miłym zapoznaniu się Gloria przygotowała najprawdziwszy francuski omlet.