29 sierpnia, środa

Plany są po to, żeby je realizować. Ale też po to, aby w razie niekorzystnych warunków, móc je zmienić. Tak stało się tym razem. Dwuosobowa wyprawa pod silny wiatr miałaby słabe szanse powodzenia, a zmęczenie odebrałoby przyjemność realizacji celów, czyli dotarcia na Morze Czarne przez Dardanele, Morze Marmara, Stambuł i Bosfor. Na dodatek konieczność dopełnienia greckich formalności zabrała nam cztery dni, a czekałyby jeszcze formalności tureckie. Niestety nie dotknęliśmy Morza Czarnego, celu tegorocznej wyprawy.

Ale dotarliśmy na Sporady i opłynęliśmy Eubeę, czyli zrobiliśmy coś całkiem nowego. I na tym m.in. polega idea Wrocławskiej Asocjacji Przyjaciół.

W trakcie naszego 12-dniowego rejsu przez cztery pierwsze dni zwiedzaliśmy Kymi wzdłuż i wszerz, w górę i w dół. A potem we dwójkę z Hanią przepłynęliśmy w 78 godzin nieco ponad 270 mil, w tym na żaglach 42 godziny. Odwiedziliśmy wyspy Skyros, Alonnisos i Skopelos, byliśmy w dwóch porcikach na Eubei (Orei i Panagia), na kontynencie w Theologos i Rafinie, sforsowaliśmy most w Chalkidzie. Ostatecznie osiedliśmy w Lavrio niedaleko lotniska w Atenach. Fajnie było!

28 sierpnia, wtorek

Rano mieliśmy przejść się jeszcze raz po miasteczku i sfotografować domki stojące tuż-tuż nad wodą, bardzo stare drzewa, których korzenie czerpią wprost z wody morskiej, te wszystkie delfinki, koniki morskie, kwiatuszki, piratów i inne pierdółki zdobiące to naprawdę ładne miejsce. Piękne plany. Jednak wieczorny spokój trwał krótko.

Już przed północą zachmurzyło się i zaczęło wiać od otwartej zatoki prosto w dziób. Na wszystkich trzech jachtach stojących przy kei (każdy z załogami dwuosobowymi) trwała wachta kotwiczno-kejowa. Jachty skakały góra-dół niebezpiecznie zbliżając się rufami do betonowego nabrzeża. Około 3 w nocy nie wytrzymał Grek z lewej na łódce przypominającej Cartera i odpłynął. Do rana trwała stała kontrola trzymania kotwic u nas i u Rosjanina z prawej. My, Słowianie, utrzymaliśmy pozycje do rana. Już za widnego jeden po drugim z ulgą odpłynęliśmy. Z wody zrobiłem kilka zdjęć.

Bajdewindem na żaglach skacząc na falach opłynęliśmy skalistą wyspę, a następnie kiwając się mocno na boki pełnym baksztagiem popłynęliśmy do Rafiny. Tam w północnym, nowym porcie nie było wolnego miejsca, a w południowym, starym, już po przycumowaniu do kei policja portowa odradziła nam zostawienie jachtu na dłużej ze względu na niebezpieczne duże zafalowanie przy wiatrach wschodnich. Odpłynęliśmy dalej na południe. Spotkany wcześniej Piotrek Kasperaszek ułatwił nam kontakt z Petrosem z Lavrio. Tak, tam miejsce czekało już na nas. Już po ciemku stanęliśmy Lady Meliną przy kei na muringach. Porządki i, jak zwykle…, pół kilo wina.

27 sierpnia, poniedziałek

W zasadzie dzisiaj się nic nie działo. Oprócz tego, że, jak na nas, wcześniej wstaliśmy. Spaliśmy w Chalkidzie stojąc na kotwicy między mostami, starym i nowym. Nie wiało nic, więc przepłynęliśmy pod tym nowym na silniku. Dalej nic nie wiało, więc tak terkotaliśmy następne 7 godzin.

U nas nic nie wiało, ale wokół szalało. Szalało, grzmiało i waliło piorunami raz w kontynent, raz w wyspę. A w nas trafiło tylko paroma kroplami deszczu. A jak na koniec zawiało, to na żaglach dowiało nas do malutkiej zapomnianej gdzieś-tam mieścinki Panagia na samym końcu zatoczki zupełnie nie po drodze, znowu na wyspie Eubea.

Skaliste dno spowodowało konieczność trzykrotnego rzucania kotwicy, ale wreszcie kotwica chwyciła. Krótka wieczorna wycieczka zaowocowała stwierdzeniem „Słodka Panagia”. Tu warto przypłynąć.

26 sierpnia, niedziela

Godz. 1915. Stoimy przed mostem w Chalkidzie. Most być może zostanie otwarty o godz. 2230. Być może. Czekamy.

Ale od początku. W malutkim Teologos, w niedzielę(!), zakupiliśmy świeże, jeszcze gorące, pieczywo. Zapłaciliśmy jedynie 80 eurocentów i się cieszyliśmy, że tak mało dzisiaj wydamy. To niestety nie był koniec. Przyszłość okazała się czarniejsza od Morza Czarnego.

Płynęliśmy, jak zwykle i tak, i siak, na golasa i w tekstyliach, popijając napoje z palemką i nie popijając, z kąpielą na środku szerokiej wody i bez kąpieli. Ot, posuwaliśmy się.

Najgorsze przyszło, kiedy w Chalkidzie podeszliśmy załatwiać formalności przed przepłynięciem pod mostem (a w zasadzie obok mostu, bo ten się rozsuwa). Wyobraźcie sobie, że kazano na zapłacić 150% stawki, czyli 62,39 euro, bo… w niedzielę nie pracują.

Z tego wszystkiego poszliśmy do znajomej z poprzedniego etapu knajpki Delphini z przemiłą panią Elżbietą i tam utopiliśmy smutki (pół kilo). A przy okazji zjedliśmy wspaniałą wołowinę z cebulami w sosie ziołowym i musakę.

W prezencie od Elżbiety dostaliśmy pyszne winogrona, zimnego arbuza i na dodatek ogromną kiść winogron na wynos.

Przejście Old Evripos Bridge pod już niewielki, bo raptem 2 węzłowy, prąd trwało raptem 2 minuty. Za prawie 270 zł!

25 sierpnia, sobota

Evia, to inaczej Eubea (to tak dla jasności).

Dzisiaj tylko nieco wcześniej udało nam się odcumować, bo aż prawie godzinę przed południem i tym sposobem zaczęliśmy kontynuację zastępczego manewru okrążającego. Raz na żaglach, raz nie, dotarliśmy do zachodniego skrawka wyspy, do wysepek Lichades. Nazywane są one greckimi Seszelami lub Malediwami w pigułce. Faktycznie ładne.

Przecisnęliśmy się obok przylądka Lithada i wypłynęliśmy na przestwór wód oddzielających Grecję od wyspy. I tak, znowu gnani wiaterkiem, albo dieselkiem, osiedliśmy wreszcie na lądzie stałym, czyli na kontynencie. Trafiła nam się jeszcze mniejsza miejscowość rybacka, a porcik nazywa się Limeniskos Agios Ioannis Theologos. Prawda, że niekonwencjonalnie?

W tym malutkim miejscu niekonwencjonalny był również potwór, obok którego stanęliśmy.

A reszta tradycyjnie piękna i spokojna.

Stan w scrabble 2:0 (wynik drugiego pojedynku niewarty wzmianki…)

24 sierpnia, piątek

Jak pewnie niektórzy znawcy już zauważyli nie płyniemy w kierunku północno-wschodnim, a południowo-zachodnim. Na taki stan spraw złożyły się trzy rzeczy: pogoda, a w zasadzie niekorzystne kierunki wiatru, załoga i sprawy administracyjne. To na razie tyle wyjaśnień. Nowy cel, to Lavrio lub Rafina w pobliżu lotniska w Atenach.

Wystartowaliśmy ze Skopelos nieśpiesznie. Rozłożyliśmy żagle i tak popychani leciutkim tchnieniem przepłynęliśmy obok bardzo gwarnych i ruchliwych wysepek rozsianych wokół Skiatos, co rusz to atakowani różnego rodzaju pływadłami. Współpracujący fok z genuą świetnie dawały sobie wspólnie radę czy to z jednej, czy z dwóch stron.

O 22-giej dotarliśmy do cichego porciku rybackiego Orei w północnej części Eubei w przesmyku oddzielającym wyspę od kontynentu.

Już na wodzie czuć było zapachy smażonych i przypiekanych owoców morza. Mimo wypełnionych restauracji nie było tłoczno – to nie moloch turystyczny, a skromna miejscowość głównie dla Greków.

W knajpce zjedliśmy krewety (duże) i small fishki (małe). Do tego tradycyjnie pół  kilo białego. Ciekawostką był młody kelner, który wszystkie czynności wykonywał biegiem. Należał mu się napiwek.

PS. Scrabble na wodzie 332:290

23 sierpnia, czwartek

Wczoraj wieczorem ruszyliśmy. Od razu na żaglach. Najpierw znowu przepłynęliśmy ciaśniutką cieśninkę Valaxa Bay, a potem halsując między wysepkami i skałkami wpłynęliśmy w ciemność. Meltemi zdechło. Północ zastała na pokładzie samotną Hanię w towarzystwie diesla. Towarzyszył jej również księżyc w drugiej odsłonie. Zmorzona trudami o drugiej obudziła drugą połówkę. Drugiej połówce przywiało. Na eksperymentalnej kombinacji genua, fok, grot na drugim refie i bezan na drugim refie druga połówka dopłynęła w pobliże wyspy Alonnisos.

Ożywcza kąpiółka w szmaragdowej wodzie zatoczki Megali Mourtia Cove orzeźwiła zdechłą załogę. Cóż robić w życiu? Postanowiliśmy odpłynąć z gracją w kierunku wyspy Skopelos. Na Skopelos kręcono parę lat temu film Mamma Mia! z całą plejadą. Kastri Pt. stał się naszym chwilowym celem.

Wziąwszy Skopelos od północy zawinęliśmy wieczorem do rybackiego porciku Loutraki (6,14 euro). Ładnie tu.

22 sierpnia, środa

Prysznice zdobyte! A było to tak: Rano w zatoczce zjedliśmy śniadanie. Nie wzruszyło nas nawet to, że był znowu duj i wlekliśmy kotwicę z gamułą błota i wodorostów. Nasyceni odpaliliśmy silnik i jak Państwo przycumowaliśmy przy CPN-ie i kazaliśmy sobie nalać. Potem kazaliśmy sobie zrobić miejsce przy kei i poszliśmy na miasto Linaria. Oto widoki:

Po zakupach (wino) zdobyliśmy rzeczone prysznice. Ot, proste, prawda?

Po południu ruszyliśmy zdobywać następne Sporady. Te główne.

21 sierpnia, wtorek

Po zapłaceniu podatku DEKPA (gotówką w banku w mieście Kymi, 5 km serpentynami w górę), otrzymaliśmy oficjalnie w budynku policji portowej książkę z odpowiednimi wpisami, pieczęciami i podpisami i możemy już teraz całkiem legalnie pływać po wodach greckich.

Tak też zrobiliśmy i popłynęliśmy w kierunku wyspy Skyros. Już nie duło, a jedynie pięknie wiało z północy. Szliśmy bajdewindem lewego halsu. Nieśliśmy niekonwencjonalną kombinację żagli: bezan na drugim refie, fok i genua. Mimo długotrwałego wiatru, który ostro wiał w ostatnich dniach, morze nie było rozfalowane – max. wysokość fal, to ok. 1 m. Osiągaliśmy niezłe prędkości 4,5 – 5,5 węzła, co przy takim ożaglowaniu było dla mnie zaskoczeniem.

Wieczorem przepłynęliśmy na żaglach przez wąziutką i płyciutką cieśninkę Valaxa Strait i wobec braku miejsca w porcie Linaria, uciekając przed nadciągającym promem, osiedliśmy na kotwicy w zatoczce Linaria Bay. Jutro atakujemy prysznice.

20 sierpnia, poniedziałek

Wreszcie minął weekend i urzędy zaczęły pracować. Po pierwsze uiściliśmy opłatę za marinę (5,61 euro/doba). W opłacie jedynie keja, ale można dokupić kartę na prąd i wodę – miła pani Ewangelia wszystko nam zgrabnie wytłumaczyła.

Zgłosiliśmy się też na posterunek policji portowej, aby zapłacić specjalny podatek 50 euro od pływania Lady Meliną po wodach greckich i otrzymać tzw. transit-log. Tu również miło było, ale straciliśmy nieco czasu na formalności, a na dodatek poinformowano nas, że aby zapłacić musimy udać się do banku do miasta Kymi (5 km serpentynami pod górę) z gotówką w ręku. Znowu pojechaliśmy autostopem, a przy okazji dowiedzieliśmy się, że na tych agrafkach rozgrywane są co jakiś czas jakieś rajdy i stąd niemal każdy zakręt obłożony jest stertą opon.

W Grecji, a przynajmniej w Kymi, banki pracują do godz. 1430. My byliśmy tam o 1435.

Jak wakacje, to wakacje. W kafejce obok maleńkiego wiadukciku, pod gęstą osłoną przepięknej rozłożystej lipy, napiliśmy się źródlanej wody, frappe oraz fredo cappuccino.

Postanowiliśmy zejść tą samą drogą, co wczoraj w nocy, tylko teraz w dzień. Widoki przecudne, zupełnie nam nie znane i faktycznie aż dziw, że wczoraj nie połamaliśmy nóg.

Na dole w nagrodę odwiedziliśmy przepięknie położoną plażę. Z ulgą wykąpaliśmy się.

A po drodze do jachtu wstąpiliśmy na pół kilo wina, pomidory faszerowane ryżem z czymś-tam, souvlaki i tzatziki (razem 15,40 euro). Ledwie doczłapaliśmy się na keję. Fajne te greckie wakacje i aż żal, że Was tu nie ma z nami.

19 sierpnia, niedziela

…, czyli meltemi w buzię. Tak stwierdziła Hania.

Kymi jest piękne o poranku, przed, w i po południu, popołudniu, wieczorem i w ogóle. Na kawę poszliśmy po śniadaniu i drzemce. Kawiarnia była tuż przy cerkiewce-kapliczce, więc zrobiliśmy dwa w jednym.

Wycieczka na pirs portu umocniła nasze pragnienia poznawania Kymi dogłębniej. Leniwie pogrążyliśmy się również w pracach bosmańskich, ale leniwie. A wieczorem znów poszliśmy na całość (za 27,50 euro) – sałatka grecka, smażone sardynki i mule saganaki. Do tego kilo wina merlot wsiąkło w nasze gąbki, jak w gąbki. Aż wszystko było zdziwione, co nam tak dobrze.

Imieninowe pozdrowienia dla wszystkich czytaczy! I żeglarzy przy okazji też.

18 sierpnia, sobota

Przygody wczorajszego dnia nie skończyły się. Rano kupiliśmy świeży chlebek, pomidory i chcieliśmy kupić masełko do chleba. Po długich poszukiwaniach w Kymi wykupiliśmy chyba cały zapas masła, tzn. jedno jedyne opakowanie (po 4,80 euro), bo więcej w całym miasteczku nie było… Cóż, przecież to kraj oliwy, a nie masła.

Chyba stajemy się powoli Grekami. Nic nam się nie chciało. Mniej więcej w południe zalegliśmy w kojach. Przyjemny przewiew wzdłuż wnętrza jachtu owiewał nasze rozpalone ciała (zmysły prysły). Kilka przebudzeń nie zmieniło naszego położenia, aż do wieczora. A wieczorem, po kąpieli w cieplutkim i czyściutkim morzu, jak wszyscy inni wylegliśmy na miasto.

Właściwie, to pojechaliśmy autostopem z Kymi Portu do miasta Kymi. 5 km w górę stromymi serpentynami.

Po kolacji (souvlaki, sałatka z gyrosem, pół kilo wina – 13,10 euro) postanowiliśmy zejść na piechotę. No, zejście po ciemku bocznymi dróżkami stanowiło nie lada wyczyn. Ale żyjemy i oczywiście znowu idziemy spać. A winko, to pyszne pijemy!

17 sierpnia, piątek

Dzisiaj o godz. 1900 zaokrętowaliśmy się z Hanią na Lady Melinie w Kymi (w Grecji, na Eubei). Po drodze mieliśmy następujące przygody:

1. W Poznaniu, z którego lecieliśmy do Aten, spotkaliśmy Piotra Kasperaszka, znanego znawcę Grecji i autora locji tutejszych wód, wybrzeży i wysepek.  Dostaliśmy od niego w prezencie trzy tomy locji i na dodatek grecką książkę kucharską. Wszystko z dedykacją dla załóg Lady Meliny.

2. Z lotniska w Atenach pojechaliśmy busem za 6 euro do centrum na nie ten dworzec autobusowy, na który chcieliśmy, wobec tego musieliśmy uszczuplić portfel o 10 euro na taxi. Na właściwym już dworcu kupiliśmy bilet za 16,70 euro do Kymi.

Na tym przygody skończyły się. Po przybyciu do mariny zastaliśmy Lady Melinę w stanie doskonałym, tzn. takim w jakim zostawiliśmy ją dwa tygodnie temu. Po obejściu miasteczka poszliśmy grzecznie spać.

10 sierpnia, piątek

Wyprawa Lady Meliny w bieżącym roku zbliża się do półmetka. Już w piątek 17 sierpnia lecimy z Hanią do Aten. Potem jedziemy do miasteczka Kymi na wyspie Eubea, gdzie czeka na nas Lady Melina. Stamtąd płyniemy przez Sporady na Morzu Egejskim, cieśninę Dardanele i Morze Marmara do Stambułu. Jeszcze tylko Bosfor i osiągniemy tegoroczny cel, czyli Morze Czarne. Mamy na to 2 tygodnie. Płyniesz z nami? Mamy wolne miejsce dla Ciebie.