27 maja, sobota
O godzinie 6 rano zacumowaliśmy w marinie w Grenaa. Tym samym zakończyliśmy Ławeczkowy Rejs. W zasadzie był to rejs motorówkowy, bo na silniku pływaliśmy aż 59 godzin, a w ciszy na żaglach jedynie przez 5,5 godziny. W 64,5 godziny przepłynęliśmy 248 Mm.
26 maja, piątek
Dzisiaj rano pożegnaliśmy dotychczasowego kapitana – Maćka Rukasza. Ech, te obowiązki. Ponieważ wczoraj stanęliśmy przy kei miejskiej przy pałacu królewskim, niemal od świtu przewalały się koło nas tłumy turystów ciekawsko zaglądające nam w gary. Również i my odwiedziliśmy króla, ale nie skorzystaliśmy z oferty wspólnego śniadania - woleliśmy wyjadać nasze zapasy.
Po rutynowym sprawdzeniu silnika o godz. 1110 odcumowaliśmy z gracją i przepłynąwszy tuż obok kopenhaskiej syrenki (nie widzieliśmy jej, bo zasłaniał ją tłum ciekawskich) płyniemy dalej na północ. I dalej na silniku pod wiatr, cholerka.
Po drodze odwiedziliśmy tradycyjnie Helsingør.
25 maja, czwartek
Rano z Gislövs Läge ruszyliśmy niestety znowu na silniku. I niestety znowu pod wiatr. Niestety cholery można dostać z taką żeglugą. Zgodnie z planem przepłynęliśmy przez Kanał Falsterbo.
I tak sobie płynąwszy przy miarowym terkocie diesla, ominąwszy most, dotarliśmy wieczorem do Kopenhagi. Chcieliśmy stanąć w centralnie położonej przy stu knajpkach marinie Nyhavn, ale nie było miejsca. Przycupnęliśmy zatem nieopodal przy siedzibie króla Danii. Owszem, nie zaprzeczę – poszliśmy w miasto by night.
24 maja, środa
Przez całą noc z wtorku na środę płynęliśmy na silniku. Tylko na jedną godzinkę na początku udało nam się postawić żagle. Musieliśmy je szybko zrzucić, bo przyszedł front, trochę potargał nami i zmienił kierunek na, oczywiście, niekorzystny. Raniutko wpłynęliśmy do Sassnitz. Odebrane prognozy pogody nie nastrajały optymistycznie. W mordę! Postanowiliśmy, że płyniemy na zachód w kierunku Kanału Kilońskiego i tak powiadomiliśmy następną ekipę. W południe, tuż przed oddaniem cum, jeszcze raz ściągnęliśmy prognozy i… zmieniliśmy decyzję: płyniemy na północ w kierunku Kopenhagi. Naprawdę, trudna to była decyzja. Po drodze były dwie atrakcje: krwisto czerwone niebo i kartofelki z solą na obiad.
I cóż, że piszę to ze Szwecji, a nie z Danii. Udało nam się trafić do mariny Gislövs Läge koło Trelleborga trochę po północy. Zadowoleni poszliśmy grzecznie spać. Jak to Ławeczka…
23 maja, wtorek
Dzisiaj w Stepnicy z samego rana o świcie w zatankowaliśmy paliwo po korek i wypłynęliśmy na Zalewę Szczecińską.
W Świnoujściu na chwilę przystanęliśmy na dorsza i piwo w tawernie i za chwilę ruszamy na morze.
Dokąd? Koncepcje są różne, tak jak i prognozy pogody, ale w każdym razie mniej więcej na północ kursem 330.
O, ruszyliśmy!
PS. Czy zauważyliście coś dziwnego na pokładzie? Coś, czego nie było i już nie spodziewaliśmy się, że będzie?
22 maja, poniedziałek
Piszę to po wyjściu z Trzebieży. Naszą aktualną pozycję można śledzić wg Vessel Finder i wg Marine Trafic. Nareszcie będę miał trochę czasu i wkrótce opiszę ostatnie przygotowania i start.
Wreszcie mam czas, więc opisuję. A mianowicie z Wałów Chrobrego w kompletnym komplecie popłynęliśmy do Mariny Pogoń poprawić antenę AIS-a. Stamtąd do macierzystej Mariny PTTK na Dąbiu, gdzie się ostatecznie wszyscy wykąpaliśmy. I stamtąd ruszyliśmy do Trzebieży.
Tam Krzysiek Arys, jeden z głównych wykonawców remontu Lady Meliny, w super ekspresowym tempie obniżył bramę rufową o 4 centymetry przy pomocy gumówki i palnika. Teraz bom bezana i brama pasują do siebie, jak ulał.
Potem szybciutko podążyliśmy do Stepnicy na sandacze i okonki. I grzecznie poszliśmy spać.
21 maja, niedziela
Wczoraj na łódce zgromadziła się siódemka z planowanej ósemki załogi. Kapitanem jest Maciek Rukasz, który w załodze ma Jacka Optołowicza, Leszka Gruszewskiego, Leszka Sztylkę, Marka Gostkowskiego i mnie. Wieczorem popłynęliśmy na Wały Chrobrego dokąd dotarł ostatni, ósmy załogant – Boguś Kołacz. Towarzystwo z Ławeczki, więc nie mogło być smutno.
20 maja, sobota
Zgodnie z planem załoga drugiego etapu zjawiła się punktualnie. Od razu rzuciliśmy ją na odpowiedni odcinek. Zasłużyli się nieźle dla jachtu, pięknie pomagali i dlatego wieczór był bardzo sympatyczny. Na Lady Melinie przy stole zmieściło się 10 osób.
