17 września, sobota

„Podróż z Rønne do Allinge, przeniosła nas w czasie i miejscu, tzn. jeśli chodzi o czas to nie jesteśmy do końca pewni, natomiast miejsce przypominało skrzyżowanie Bornholmu z Pyramiden na Spitzbergenie. Opuszczone uliczki, zamknięte knajpy, gdzieniegdzie snujący się wiekowy Duńczyk, zupełnie nie przypominały Bornholmu, jaki znamy z letnich miesięcy. Dość powiedzieć, że byliśmy jedynym jachtem w zazwyczaj dość zatłoczonym porcie.

O istniejącej tutaj niegdyś cywilizacji przypominało tylko nadal otwarte Netto i automat do opłat portowych. Na szczęście w markecie udało nam się zdobyć główny cel naszej wyprawy na Bornholm czyli legendarne śledzie z Christiansø , których niemal cały zapas wykupiliśmy ze wszystkich okolicznych sklepów (czyli dwóch).

Śledziowa uczta trwała do późnych godzin nocnych, na wszelki wypadek połączyliśmy ją z wypędzaniem złych duchów z naszego Jonasza. Nie do końca jestem przekonany, czy to śledzie, czy rum, czy też moje groźby, ale chyba zadziałało, bo poranne wiatry wreszcie były sprzyjające.

Dość powiedzieć, że większość trasy powrotnej pokonaliśmy z prędkością grubo powyżej 7kn, a średnia z ostatniego przelotu wyszła niewiele mniejsza. Dopiero jak zaczęliśmy moczyć bom w wodzie, przypomniałem załodze, że Melina to ciężki stalowy jacht i po prostu nie wypada nam pływać z taką prędkością.

W naszej wycieczce na bliską północ przepłynęliśmy 410 mil w czasie 80,5h z czego 50,5h na żaglach.

Michał Z.  z załogą”

15 września, czwartek

 
„Po intensywnym kontakcie z cywilizacją w stolicy Danii, załoga zapragnęła spokoju, ciszy i kontaktu z naturą. Ponieważ prognozy, wskazywały na to, że gdzie byśmy nie popłynęli, to i tak kiedyś będziemy mieli wiatr w twarz, więc wybór padł na Bornholm. Zwłaszcza, że jeden z załogantów nigdy tam nie był, a bardzo by chciał.
Niestety ten załogant, występujący pod pseudonimem powiedzmy…

  „Jonasz”

zapomniał się przyznać, że już kilka razy uczestniczył w rejsach na tę piękną wyspę, ale jakoś nigdy nie udało mu się jej odwiedzić.
Problemy zaczęły się już kilka godzin za Kanałem Falsterbo. Wiatr, który miał odkręcić z E na SE, ani myślał to zrobić i cały misterny plan przebiegłej halsówki spalił na panewce. W dodatku koło północy osłabł tak bardzo, że musieliśmy włączyć silnik. Niestety silnik też nie popracował długo i pozostała nam żmudna halsówka pod przeciwny wiatr. Może nie byłoby to takie złe, gdyby centralnie na naszej trasie nie wypadła budowa farmy wiatrowej, nerwowe okręty Nato, routa statków i egipskie ciemności wrześniowej nocy.

Załoga zaczęła szybko szukać jakiegoś rozwiązania, by odczynić ten zły urok. Wyrzucenie kolegi Jonasza za burtę uznaliśmy za rozwiązanie zbyt radykalne, zwłaszcza, że z braku kuli armatniej nie za bardzo mieliśmy go czym obciążyć, a biorąc pod uwagę warunki istniało ryzyko, że sam dopłynie wpław do Szwecji, szybciej niż my na Bornholm.

Jednak nie poddaliśmy się. Po okrążeniu farmy, rozwiązaniu drobnych problemów z napędem, postawiliśmy znowu żagle i czasem wspomagani silnikiem wyruszyliśmy w drogę do Rønne na Bornholmie. 

Mało tego, tuż po zacumowaniu podjęliśmy decyzję, że nazajutrz o świcie (czyli koło 14) ruszamy do Allinge, aby nasz Jonasz mógł poczuć atmosferę prawdziwie Bornholmskich portów. W Allinge w miejscu neolitycznego kultu zamierzamy odczynić uroki nad Jonaszem, tak żeby już więcej nie stwarzał podobnych problemów, a jeśli przewidziana na tę okoliczność dawka rumu nie pomoże, to nie pozostanie nam nic innego, jak zostawić go na wyspie.

W sumie dosyć mu się tu podoba (a spróbowałby powiedzieć po tym wszystkim, że nie), więc chyba nawet za bardzo by się na nas nie obraził.
Pozdrawiamy z płaskiego wrześniowego Bałtyku”.

13 września, wtorek

Nadeszła oczekiwana rewelacja. Oto ona:

„Obiecałem Armatorowi kilka słów relacji, w związku z czym przerywamy intensywne zwiedzanie Kopenhagi, by podsumować w krótkich (co na pewno się nie uda) żeglarskich (to już prędzej) słowach kilka ostatnich dni.

Niezwłocznie po odebraniu jachtu ruszyliśmy w kierunku Kopenhagi. Niestety w naszym przypadku niezwłocznie oznaczało, tuż po zjedzeniu obiadu, zrobieniu zakupów, zaparkowaniu samochodu i zapakowaniu lodówki jachtowej. Ta ostatnia czynność zajęła nam niestety najwięcej czasu, głównie ze względu na mikroskopijne rozmiary ww. Po odebraniu prognoz zapowiadających iście Chorwacka pogodę, stanęliśmy przed jednym z najtrudniejszych pytań, jakie może zadać sobie żeglarz: parówki czy piwo? Po długich dyskusjach załoga doszła do zgodnego wniosku, że parówki na ciepło smakują znacznie lepiej niż piwo, w związku czym w lodówce umieściliśmy piwo. A parówkami nakarmiliśmy ryby.  Ze względu na wspomniane wcześniej warunki pogodowe, w zasadzie w tym momencie kończą się emocje związane z żeglugą. Wrześniowy Bałtyk pozazdrościł Adriatykowi i w nocy staliśmy głównie przed dylematem, czy nałożyć tylko t-shirt, czy może jednak jakiś windstoper.

Postawione w Świnoujściu żagle zdjęliśmy dopiero przed Kanałem Falsterbo, a jedyny zwrot w czasie rejsu zrobiliśmy tylko po to, żeby śpiący pod pokładem nie nabawili się odleżyn.

W późnych godzinach wieczornych w niedzielę zacumowaliśmy w Królewskim Jacht Klubie w Kopenhadze. W poniedziałek o świcie (czyli koło 12) ruszyliśmy na zwiedzanie.

Ponieważ Bolek prosił mnie wyraźnie o zdjęcia, dzisiaj rano podjąłem się tytanicznej pracy zrobienia zdjęcia kopenhaskiej Syrence. Wróciłem z 4 siniakami, ale się udało. O ile z tłumem Amerykanów z wielkiego cruisera poszło całkiem sprawnie (wystarczyło krzyknąć, że w budce z lodami dają hamburgery), to Japończycy stawiali zacięty opór (tłum na zdjęciu). Koniec końców dzięki zastosowaniu kilku najlepszych technik Judo udało mi się dopchać do barierki i zrobić zdjęcie.

Jak tylko skończę pisać tę relację (i opatrzę rany), to ruszamy w kierunku następnego portu.

Pozdrawiam
Michał”

11 września, niedziela

Tylko 14,5 godziny trwał postój Lady Meliny w kraju. Wczoraj (w sobotę) już o godzinie 1730 załoga Michała Zagrodnika oddała cumy w marinie w Świnoujściu i ruszyła na północ. W nocy o godz. 0400 zrobili zwrot przez rufę 20 mil na E od Arkony, o godz. 1600 przepłynęli pod mostem zwodzonym w Kanale Falsterbo, a o godz. 2100 stanęli w porcie królewskim w Kopenhadze.

Czekamy na relację i zdjęcia.