5 września, poniedziałek

Z Bessaker wczoraj początkowo płynąłem na żaglach, nie spieszyło mi się, bo wiedziałem, że wcześniej, czy później dotrę do celu. Ale zdechło. Przychodziły mi do głowy różne głupoty, np. to, że sobie zrobiłem selfika.

Albo zrobiłem zupę pomidorową z przysmażaną cebulką i jajkiem, albo zdjęcia obiektom nawigacyjnym.

Nuda, panie, nuda. Ale to co zobaczyłem płynąc po zmroku, wynagrodziło wszystkie trudy tego samotnego etapu.

A wpływając w główki portu Brekstad feeria świateł była chyba najbardziej imponująca – całe niebo było jedną wielką zorzą.

W ciągu tygodnia przepłynąłem 290 Mm w 68 godzin – 50 na silniku, a 18 na żaglach. Nie spiesząc się te proporcje powinny być odwrotne.

Dziękuję wszystkim, którzy trzymali za mnie kciuki i wspierali mnie.

4 września, niedziela

Po nocnych przeżyciach obudziłem się nieco pobudzony. Wędkarska mieścinka okazała się bardzo ładna.

Ruszyłem na wycieczkę pieszą. Wyzwaniem były schody na pobliską górkę.

Schodów było… 951. Z krótkiej wycieczki „na rozruch” zrobiła się ponadgodzinna. Nie chcąc wracać po schodach, wybrałem 1 km trasę widokową. Niestety zbłądziłem na skałkach i trafiłem na 2,5 km…

Ale warto było.

Ruszyłem już do celu, do Brekstad.

3 września, sobota

Równiutko o północy… To naprawdę nie były omamy, tym razem wzrokowe. Mam zdjęcia!

Najpierw zobaczyłem jakby jasny wał chmur rozciągający się przez całe niebo (to samo ujęcie z tego samego miejsca w dzień). Prawda, że jest różnica?

A potem było już tylko ładniej.

Zorza rozpościerała się bezpośrednio nade mną, układając się w pasma falujące, pojawiające się i znikające. Stałem prawie godzinę z zadartą głową i otwartą gębą. Cudowny widok!

Idę spać…

2 września, piątek

Oprócz tego tytułu mogłem wybrać grającą wędkę lub ku słońcu. Prawda, że ciężki wybór?

Otóż, naprawdę jest ciężko zrobić sobie np. obiad bez autopilota, nie chcąc się zatrzymać, ani stanąć w dryf, ani zwolnić choć trochę. Zresztą siku też jest trudno zrobić przy tych założeniach. Jest ciężko włazić wielo-wielokrotnie po stromych schodkach zejściówki w górę i w dół. Najczęściej mam ok. 15 sekund na wykonanie jakiejś czynności w mesie lub kambuzie i już znowu muszę wyleźć na „powierzch”, żeby sprawdzić kurs wśród tych kamieni. A łódka jest pod tym względem narowista!

Ku Słońcu to nazwa ulicy w Szczecinie. Bardzo mi się podoba i Szczecin, i nazwa Ku Słońcu. Oprócz tego mam od trzech dni piękną słoneczną pogodę i choć jest nieco chłodno, 10-13 stopni, to w słoneczku jest cieplutko. I nie muszę nosić kurtki, ale w czapce jestem ciągle. Dzisiaj przez cały dzień łaziłem w sandałkach na bose stopy. A ponieważ płynę na południe, ciągle płynę ku słońcu (że aż razi w oczy).

Płynę sam. Nikogo nie ma wokół mnie. Miarowy terkot silnika, łopot żagli i plusk wody, to stałe elementy dźwiękowe. Nagle usłyszałem cichy niby gwizd, niby odgłos wiatru na wantach. Piękny, nieuchwytny, jakby z zaświatów. Pojawiał się i znikał, był zmienny, raz wyższy, raz niższy. Już sądziłem, że mi w uszach szumi lub od tej samotności mam omamy słuchowe. Powtarzało się to w nieregularnych odstępach. Zawziąłem się i zacząłem tego szukać (szajba, co nie?). Po kilkunastu próbach udało się!

To grała wędka zostawiona przez Maćka i przywiązana do wanty. Nie wierzycie? Mam to nagrane

I tak sobie płynę. A z kronikarskiego obowiązku melduję uprzejmie, że:

- w środę minąłem koło podbiegunowe i już jestem jak gdyby po tej samej stronie, co Wy (globus po prawej).

Na noc stanąłem pod Sju Søstre przy jakiejś darmowej kei w miejscowości Bjørk.

A miałem stanąć tu:

- w czwartek płynąłem i płynąłem (tu miałem te pierwsze omamy) i zakotwiczyłem w zatoczce koło miejscowości Berg, gdzie słońca były z przodu i z tyłu jednocześnie…

- a dzisiaj, w piątek, doskwierało mi znowu słońce, aż dotarłem do Rørvik, gdzie stanąłem znowu na kotwicy w samotności przy ładnej, cichej wysepce.

I tak sobie płyniemy…

30 sierpnia, wtorek

Od wczoraj, po pożegnaniu poprzedniej załogi, zostałem niestety sam. Tzn. jesteśmy we dwoje: Lady Melina i ja. Zatankowałem po brzegi paliwa i wody i równo o 16-tej ruszyłem. Moim celem jest Trondheim, a w zasadzie Brekstad u wejścia do Trondheimfjordu.

Wieczorem zatrzymałem się na wyspie Fugløya na przystani Sørfugløy. Śliczna piaszczysta plaża, parę domków, parę łódek, skaliste góry i cisza. Pięknie tu.

Dzisiaj rano nie mogłem zacząć żeglugi z samego rana, tak jak chciałem. Musiałem m.in. zlikwidować awarię autopilota z pojawiającym się komunikatem Low Battery. Bez autopilota płynięcie samemu jest bardzo uciążliwe. Niestety nie udało mi się, mimo zdalnej pomocy Wojtka Codrowa i Jurka Żurowskiego. Popłynąłem dalej, znowu cały czas będąc za sterem.

Wieczór zastał mnie na kotwicy wśród kamieni w malutkiej zatoczce Vallvågen.

POSZUKUJĘ CZŁONKÓW ZAŁOGI LUB KAPITANA Z ZAŁOGĄ NA ETAPY 277 I 278 Z BODO DO TRONDHEIM W TERMINIE 29.08-10.09.22 !!!

 Trasa, to ok. 300 Mm

Niestety od 29-go będę zmuszony płynąć sam, a chętnie miałbym jakieś towarzystwo, a najlepiej kapitana z załogą, bo w tym czasie powinienem być w Polsce.

29 sierpnia, to poniedziałek. Z Polski są różne loty przez Oslo, w Bodo jest się wieczorem. Koszt biletu z małym bagażem podręcznym, to ok. 700 zł. Służę pomocą przy organizacji transportu i zakupie biletów.

Bolek Rudnik (tel. 601 778 288)