6 listopada, niedziela

Rano przywitaliśmy się z Jurkiem Porębskim.

Ze względu na wiatr znowu w twarz postanowiliśmy nie męczyć się i Lady Meliny. Przepłynęliśmy zatem z centrum miasta tylko do Mariny Basen Północny. W ten sposób  w ciągu dwóch jesiennych etapów pokonaliśmy nieco ponad 265 Mm w czasie 65 godzin w tym aż 2/3 płynąc na żaglach, bo prawie 43 godziny.

Tu przed podróżą do Szczecina na parę dni zostawiliśmy Lady Melinę obok Helenki. Pociągiem ruszyliśmy do domów. To nie koniec wyprawy!

5 listopada, sobota

Całą noc płynęliśmy na żaglach. Omijały nas sunące gęsto statki wzdłuż bardzo uczęszczanych dwóch torów wodnych, my minęliśmy świecące na czerwono ogromne pola wiatraków na granicy duńsko-niemieckiej.

Rano ok. 9-tej przepłynęliśmy obok pięknych klifów koło niemieckiego Sassnitz, a ok. 13 obok latarni morskiej na wysepce Graifswalder Oie.

O godz. 1815 znaleźliśmy się obok stawy Młyny na zielonej, prawej główce świnoujskiego falochronu. Tu wreszcie zrzuciliśmy żagle.

Po pół godzinie, o 1845 cumy Lady Meliny w centrum Świnoujścia odebrał nasz kolega Marek Słaby. Jesteśmy w kraju!

Zgodnie z żeglarską tradycją pod prawym salingiem zawisły banderki wszystkich odwiedzonych krajów, pod lewym wystrzępione przez wiatr banderki Wrocławskiej Asocjacji Przyjaciół.

Zabrakło na topie grotmasztu 30 metrowej niebieskiej wstęgi symbolizującej przepłynięcie 30 tys. mil morskich. Nadrobimy to, wszak jeszcze popłyniemy do Szczecina.

4 listopada, piątek

Ruszyliśmy. Wreszcie prognoza pogody jest jakaś łaskawsza dla nas. O godz. 14 oddaliśmy cumy i popłynęliśmy. Dokąd dopłyniemy? Może do Stralsundu, może do Sassnitz, a może do Świnoujścia? Zobaczymy.

O godz. 18 przepłynęliśmy bez zatrzymywania się pod mostem w Kanale Falsterbo i obraliśmy kurs 152, czyli na Ś.

3 listopada, czwartek

Czekamy. Zwiedziliśmy fort Dragør…

…i na chwilę, ot, tak dla rozrywki, przez most nad Sundem wpadliśmy sobie do Malmö. 

2 listopada, środa

Zazwyczaj o tej porze roku wiatry powinny być nordwestowe. A tu kicha. Od przedwczoraj czekamy na takie wiatry, a są tylko południowe. Na dodatek prognozy pogody są bardzo chimeryczne. Mamy dylemat – czekać na odkrętkę, czy wrócić do domu.

W tym stanie ducha poszliśmy na wycieczkę po miasteczku.

1 listopada, wtorek

Zupełnie inaczej obchodzone są Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny w krajach skandynawskich. W zasadzie nie są obchodzone. Cmentarze są zadbane, jak zwykle przez cały rok, ale nie toną w kwiatach, świeczkach i tłumach.

Tak wyglądają cmentarze w Szwecji (powyżej) i w Danii.

Za to w przeddzień zdecydowanie widać dzieci, wszystkie poprzebierane na Halloween. Większość domów aż tonie w dyniach i innych cudeńkach.

Z wrocławskiego Sępolna otrzymaliśmy taką wiadomość: A pod naszym cmentarzem nawet łodzie pływają w kwiatach.

Cóż, co kraj, to obyczaj.

31 października, poniedziałek

Dzisiaj wpłynęliśmy na Bałtyk. Jednocześnie aktualna ławeczkowa załoga przecięła ławeczkową trasę sprzed 6-ciu lat na pierwszym etapie.

Ze Szwecji przeskoczyliśmy do Danii wyzwalając się symbolicznie w ten sposób z systemu bolaget

Duńskie miasteczko Dragør, tuż obok lotniska w Kopenhadze, przywitało nas bardzo przyjemnie.

Duński styl jest całkiem inny od wymuskanego szwedzkiego. Miły bałaganik jest zbliżony do naszego swojskiego. Jesteśmy prawie w domu!

30 października, niedziela

Wczoraj rano wreszcie zawiało z właściwej strony. Ruszyliśmy z kopyta, czyli co koń wyskoczy? Dziwnie to brzmi w naszym kontekście. No właśnie, jak by to było w slangu żeglarskim?

Po 17-tu  godzinach, cały czas na żaglach, już po zmianie czasu dotarliśmy do Helsingborga.

Szwedki z małymi dziećmi już kąpały się w morzu od rana. A Wy, a my?

A my poszliśmy „na miasto”.

28 października, piątek

Wiatr nie sprzyjał – lekki, ale w dziób. Ruszyliśmy się z miejsca, żeby nie stać w tej Bule.  Popłynęliśmy niedaleko, bo do Varbergu. Miasteczko niczego sobie, ale po golonce z kapustą i musztardą na obiad zaczęło nam się wydawać jakieś trochę dziwne.

Poszliśmy to zbadać.

Okazało się, że wszyscy przygotowują się do Halloween, a zwłaszcza dzieci.

We mgle zaczęliśmy się przygotowywać i my. Poszliśmy pod prysznic.

27 października, czwartek

Po sprawiedliwości, to Bua, ale tak samo się wymawia. Już nam się nie chciało wciąż pływać promem w te i we wte, więc odpaliliśmy maszynę i przepłynęliśmy 35 mil w odpowiednim kierunku i wieczorem stanęliśmy w tej/tym Bua.

Z jednej strony była Bua, a z drugiej elektrownia atomowa.

26 października, środa

Rano, koło południa, stwierdziliśmy, że stoimy w samym centrum wysoko technologicznym.

Najbliższy sklep był na drugim brzegu Göta älv (älv, to po szwedzku rzeka). Dookoła przez most, to jakieś pół godziny marszu. Ale okazało się, że tuż obok nas jest przystanek darmowego elektrycznego promu – linia 286. Skorzystaliśmy.

Ponieważ jednak już było dość późno postanowiliśmy zwiedzić miasto, a nie tłuc się po nocach gdzieś-tam i to pod wiatr.

25 października , wtorek

Ławeczkowa ekipa w składzie Jacek, Boguś, Andrzej, Anatol i ja znaleźliśmy Lady Melinę. Znaleźliśmy ją w Göteborgu!

Z lotniska było ciężkawo się dostać, bo miejski autobus, powtarzam: miejski, wyobraźcie to sobie, trzeba było godzinę wcześniej… zamówić telefonicznie! Wzięliśmy więc, jak paniska, taksówkę, wytargowaliśmy z 30 koron i dojechaliśmy, okazało się, pod samą Lady Melinę. Do tej pory zachodzimy w głowę, skąd kierowca wiedział gdzie ona stoi…