24 listopada, sobota
„Właśnie zobaczyłem, że Tadek z ekipą przycumowali Lady Melinę trochę przed 16:45 na Arno longside, chyba do swojego jachtu, w marinie Nautica 180″ - donosi Andrzej.
Owszem, tutaj Lady Melina będzie przechodziła lifting po 1,5-rocznej żegludze.
23 listopada, piątek
Tak, cel został osiągnięty. W tydzień we dwójkę przepłynęliśmy spod Neapolu do Pizy. To 293,5 mili, które pokonaliśmy w prawie 68 godzin, z tego aż 49 godzin na żaglach, a w zasadzie na genui.
No to do następnego rejsu!
22 listopada, czwartek
Rano pojechaliśmy do Pizy.
Tak, krzywa wieża jest krzywa!
Pokręciliśmy się wśród tłumu turystów i zwiedziliśmy piękne wnętrza zabytków, gdzie m.in. odsłuchaliśmy niesamowitego brzmienia śpiewu. Usiedliśmy w pobliskiej knajpce, zjedliśmy obiad i wróciliśmy do mariny. Przed północą przyjechał z ekipą Tadek Staniul, dzięki którego uprzejmości będziemy mogli w zaprzyjaźnionej przystani wyremontować naszą Lady Melinę.
Cel został osiągnięty!
21 listopada, środa
Rano zrobiliśmy sobie spacer po pięknym Portoferraio. M.in. weszliśmy na twierdzę i odwiedziliśmy dom, w którym mieszkał w areszcie domowym Napoleon.
Następnie pożegnaliśmy się z milą załogą Pogorii i ruszyliśmy na północ. Oczywiście nie obyło się bez przygód… Znowu pięknie wiał lekki półwiatr, więc kontynuowaliśmy żeglugę na genui.
Nie, nie, nie – spokojnie, nie myślcie, że nasze przygody, to coś strasznego. Otóż w nocy, tuż, tuż przed główkami do portu w Livorno, do którego nie zamierzaliśmy wchodzić, wychodzący prom Moby zapędził nas brutalnie do wnętrza. Tam przedefilowaliśmy wzdłuż baaardzo długiego falochronu i wyszliśmy po pół godzinie z drugiej strony. Po pięciu minutach dopędził nas jakiś ścigacz. To była motorówka Guardia Finanza. Kazali się okazać w całości, oświetlili szperaczem, wypytali o wszystko. Potem wyciągnęli w naszym kierunku podbierak na kiju na ryby, taki, jak na śluzach na Mazurach i kazali tam wrzucić wszystkie dokumenty. I odpłynęli…
Wyłonili się z ciemności po kilkunastu minutach. Tak dopłynęliśmy o północy do Marina di Pisa u ujścia rzeki Arno.
20 listopada, wtorek
Ponieważ miało wiać niekorzystnie, postanowiliśmy znowu sobie dać trochę luzu. Popłynęliśmy nieśpiesznie w kierunku Elby. Tam, przy wejściu do portu Portoferraio ścigaliśmy się i robiliśmy różne sztuczki z nadpływającą, dobrze mi znaną, barkentyną STS Pogoria pełną młodzieży na pokładzie.
W rezultacie tych przepychanek stanęliśmy w porcie obok siebie, burta w burtę.
Na godzinę 21 jesteśmy zaproszeni na pokład Pogorii przez Panią Kapitan Annę Kiełbik-Piwońską. Idziemy.
19 listopada, poniedziałek
Jesteśmy na stałym lądzie w Piombino, a tak po prawdzie, to w Marinie di Salivoli. Po dwóch dobach idziemy się wreszcie wykąpać. Nie w morzu, tylko pod prysznicem. U nas na zewnątrz 11, a wewnątrz 16 stopni, ale u Was ponoć mróz. U nas jest lepiej.
16 listopada, piątek
Dzisiaj wieczorem dojechaliśmy z Wrocławia przez Neapol do portu Torre del Greco. Jest nas dwójka: Andrzej Szlezak i ja. Zamierzamy dopłynąć gdzieś bardziej na północ, może Rzym, może Elba, albo Livorno. W każdym bądź razie naszym maksymalnym celem jest krzywa wieża w Pizie.
Jeśli masz ochotę i czas – przybądź i wspomóż nas. Czekamy w dowolnym miejscu na trasie.
3 listopada, sobota
Planowana wymiana załóg dokonała się w porcie Cetraro Marina. Terminowo, ale nie w planowanym wcześniej miejscu. We Włoszech dzieją się różne dziwne pogodowe rzeczy, o których zapewne dowiadujecie się z mediów. Lady Melina również była mimowolnym ich uczestnikiem. Nie bez przygód, ale szczęśliwie 
29 października, poniedziałek
Od dwóch dni walczymy ze sztormem w Mesynie na Sycylii. Na sznurkach tańczymy przy kei, ruchome pomosty ruszają się jak rollercoaster, na stały ląd możemy przejść tylko mokrzy. Straciliśmy cztery cumy, które trzasnęły, jak sznurówki. Zostały nam już tylko cztery odbijacze. Beczki rumu nam nie zwiało…
Ale jest cieplutko! W przerwach ulewnego deszczu na wycieczki po mieście chodzimy w krótkich rękawkach i spodenkach.
24 października, środa
„Po śniadaniu w stylu włoskim ruszyliśmy w kierunku Sycylii. Udało nam się dopłynąć do dość dużego i nowoczesnego portu w miejscowości Roccella Ionica.
23 października, wtorek
22 października, poniedziałek
Na potwierdzenie dwóch pierwszych dni otrzymałem od Michała następującą relację:
21 października, niedziela
Od wczoraj na Lady Melinie znajduje się nowa załoga, którą zorganizował Michał Martynik, a której kapitanem jest Wojtek Codrow. W jej skład wchodzą jeszcze Bożena, Kamila, Robert, Michał i Darek – razem 7 osób. Celem ich tygodniowego rejsu jest Katania na Sycylii.
Przylecieli na Korfu w nocy z piątku na sobotę. Po porannych przygotowaniach ruszyli na morze. Sądziłem, że opłyną wyspę od północy, a oni skierowali się na południe. Okazało się, że chcą posmakować jeszcze greckich przysmaków i do realizacji tego wybrali miasteczko Lakka w pięknej zatoczce na wyspie Paxos. Na moją wieczorną zaczepkę Michał odpowiedział SMS-em: „Już śpimy. Rano pobudka i skok do Włoch. Ale w knajpie byliśmy na bardzo dobrej kolacji”.
Dzisiejszym niedzielnym rankiem faktycznie ruszyli na zachód. Powodzenia na szerokim Morzu Jońskim!
12 października, piątek
W zasadzie nic się nie działo, oprócz tego, że rano pokręciliśmy się po porcie w poszukiwaniu wody, a po zatankowaniu umyliśmy pokład.
A potem puściliśmy się, z początku na silniku, a pod wieczór na żaglach, na Morze Jońskie. Tak się puściliśmy, że zapuściliśmy się na wyspę Kefalonia do porciku Agia Efimia.
11 października, czwartek
Poranek zaczęliśmy ambitnie. Wejście na górującą nad miasteczkiem twierdzę trwało ponad godzinę. Mieliśmy stamtąd piękny widok na Zatokę Koryncką, Most Patraski i miasteczko ścielące się u naszych stóp. Sama twierdza broniła się skutecznie. Tak skutecznie, że nie weszliśmy do jej wnętrza. Pokonał nas bez jednego wystrzału strajk obsługi.
Zdruzgotani taką sytuacją wsiedliśmy na nasz okręt i popłynęliśmy zdobywać następne warownie. Padło na Messolonghi. Długi, dwuipółmilowy kanał i podstępne rozlewiska wokół nie były dla nas przeszkodą. A brak jakiejkolwiek obrony pozwolił nam zdobyć port, a następnie miasteczko. W nagrodę napiliśmy się ouzo. Ono nas pokonało.
10 października, środa
Wreszcie ładnie powiało i zawiało nas do pięknej miejscowości Nafpaktos z jeszcze piękniejszym malutkim, okrągłym porcikiem znajdującym się za murami obronnymi miasta. Stoimy tu jako jedyny jacht wśród kilkunastu łódeczek rybackich. Jest przepięknie.
Niedawno, bo trzy dni temu przypadała rocznica wielkiej bitwy morskiej pod Lepanto z roku 1571, która odbyła się w bezpośredniej bliskości miasta. My walczyliśmy w knajpie.
9 października, wtorek
W oczekiwaniu na Andrzeja, wynajętym autem pojechaliśmy do pobliskich Delf. Znane są one m.in. z kapłanki Pytii ze świątyni Apolla i jej zagmatwanych przepowiedni. Powykręcanymi serpentynami dojechaliśmy do miasteczka z powalającym widokiem na dolinę i zatokę. Najpierw zaszliśmy do muzeum.
Potem zwiedziliśmy wykopaliska.
Wieczorem dojechał do nas Andrzej.
8 października, poniedziałek
Godz. 1410: Od rana stoimy na kotwicy w główkach Kanału Korynckiego od strony Zatoki Sarońskiej i czekamy na zmiłowanie obsługi kanału i wpuszczenie nas do środka. Przepuszczają jakieś głupie cargo z holownikami z przodu i z tyłu, a poważnej Lady Meliny nie chcą. Ale jeszcze się doigrają!
Doigrali się o 1510. Po przeczekaniu trzech dużych statków o długości ponad 100 m i szerokości takiej, że ocierały się o brzegi kanału, ruszyliśmy z kopyta.
Tak ruszyliśmy, że po przepłynięciu 6 km za 220 euro, bez trzymanki popłynęliśmy w siną dal, aż zatrzymaliśmy się o północy w ślicznym Galaxidi.
7 października, niedziela
W sobotę po zatankowaniu paliwa po czubek, zakupach i uiszczeniu, nieco po południu ruszyliśmy w morze. W Morze Egejskie. Wiało siódemką z baksztagu, więc na skrawku genuy płynęliśmy ponad 6 knotów podskakując wesoło na falach.
Na wieczór dopłynęliśmy do mariny Alimos (Kalamaki) w Atenach. Na Lady Melinę czekali już nasi przyjaciele. Powitanie trwało i trwało. Przez pokład i mesę przewinęło się ok. 20 spragnionych żeglarzy. A pożegnaniom nie było końca.
Rano pojawił się Krzysiek i już w piątkę ruszyliśmy na zachód przez Zatokę Sarońską. Już po ciemku dotarliśmy w okolice Kanału Korynckiego. Rzuciliśmy kotwicę i poszliśmy spać w oczekiwaniu na poranną przeprawę.
5 października, piątek
Z Wrocławia samolotem do Aten i dalej busem do Lavrio dotarła na Lady Melinę następna grupa śmiałków. Na razie jest nas czwórka wrocławiaków: Lidka, Jurek, Leszek i ja, ale w niedzielę dotrze Krzysiek z Katowic i we wtorek Andrzej z Wrocławia.
W samolocie tłum żeglarzy. Spotkaliśmy kilku znajomych i serdecznie sobie z nimi pogadaliśmy. Być może spotkamy się z nimi jutro w marinie Alimos (Kalamaki) w Atenach skąd czarterują łódki, a my odbierzemy Krzyśka.
W marinie Lavrio nasz jacht zastaliśmy w bardzo dobrym stanie. Po ostatnim cyklonie Zorbas, który przeszedł tydzień temu przez okolicę, mamy jedynie otarcie na prawej burcie od opony ochraniającej betonową keję. Przesympatyczny kapitan mariny opowiedział nam o tym, co się działo w porcie podczas sztormu. A działo się.
Tradycyjnie poszliśmy do tradycyjnej knajpki.