31 grudnia, sobota
Tak się zastanawiam, co nas czeka? Co będziemy robili w zbliżającym się 2023 roku? Niewiadomych jest sporo. Chyba jednak już wiem!
Będziemy po prostu pływali na Lady Melinie. Już nie tak daleko, jak w czasie ostatniej wyprawy, bo bliżej domu, spokojniej. Bałtyk, Morze Północne, Szkocja i Norwegia są naszym zasięgu. A więc zacznijmy planować!
Wszystkiego najlepszego w Nowym, 2023 roku!
4 grudnia, niedziela
Uff, wreszcie na twardym. W piątek udało się nam wyslipować jednocześnie dwa jachty : z pomocą Wieśka Gierby wyciągaliśmy Lady Melinę w Szczecinie na Dąbiu w Marinie PTTK,
a w Kamieniu Pomorskim Maciek Rukasz i Jacek Optołowicz ławeczkowego SeaWay’a.
Nazajutrz Lady Melinę wspólnie wypatroszyliśmy z wszystkich pomp i innych spracowanych szpejów i wzięliśmy je do przeglądu i remontu. Tym samym jak gdyby realizuje się druga opcja naszego dylematu.
Tydzień wcześniej z Wojtkiem Codrowem, Bogusiem Kołaczem i Andrzejem Szlezakiem przepłynęliśmy Lady Meliną do Mariny PTTK i tu z mozołem wyciągnęliśmy silnik, naszego dzielnego Mercedesa. Należy mu się we Wrocławiu dokładny serwis po kilku latach pracy. Ciężki był drań, na dodatek nie chciał się rozstać z łódką, tak się z nią zżył. A na zakończenie schodząc już jako ostatni z jachtu sp……m się, tzn. spadłem i wpadłem do wody. Owszem, zimna była. Cóż, to pewnie taka tradycja zakończenia wypraw… 
Lady Melinę zostawiliśmy przykrytą kołderką śniegu. Odpoczywaj.
23 listopada, środa
Już wiemy, że w zimie Lady Melina będzie stała na kobyłkach w zaprzyjaźnionej przystani PTTK na Dąbiu. Wszystko to dzięki uprzejmości p. Oli, szefowej tego obiektu, która miło i z rozrzewnieniem wspomina wszystkich meliniarzy sprzed lat. Jedziemy tam w piątek.
Co dalej robimy z Lady Meliną? Otóż są dwie propozycje. Pierwsza, to taka, że sprzedajemy jacht. Jeśli znajdzie się kupiec z mieszkiem złota o odpowiedniej wadze, to z żalem, ale przejdzie na jego własność.
Druga jest o wiele ciekawsza, ale i trudniejsza do zrealizowania. Wymagałaby naszego wspólnego zaangażowania fizycznego, finansowego i organizacyjnego. Jeśli na przyszły sezon znalazłaby się odpowiednia (spora) ilość kapitanów i załóg chętnych do pływania na Lady Melinie, wówczas szykujemy ją do pływania. Gdzie? Tym razem raczej niedaleko – Bałtyk, Morze Północne, Szkocja, Norwegia. Warunkiem byłaby wpłata zaliczki przez wszystkie załogi, miła byłaby ewentualna deklaracja pomocy niektórych z Was przy pracach. Organizacyjnie dalibyśmy spokojnie radę z Wojtkiem C.
Lady Melina powinna być ładna, pachnąca i bezpieczna – jak to Lady, prawda?
19 listopada, sobota
Dzięki uprzejmości miłych właścicieli sąsiadującej Ofki:
11 listopada, piątek
W ten świąteczny dzień Lady Melina zamknęła w Szczecinie pętlę swojej 6-letniej wyprawy. Ruszyliśmy w maju 2017 roku właśnie ze Szczecina z Dąbia, tu też dzisiaj zakończyliśmy.
Wczoraj wieczorem trójka członków Yacht Clubu Melina Wrocławskiej Asocjacji Przyjaciół w składzie Hania i Bolek Rudnikowie oraz Wojtek Codrow, przyjechała do Świnoujścia.
Dzisiaj rano ruszyliśmy. Po przepłynięciu na żaglach całego Zalewu Szczecińskiego zatrzymaliśmy się w Trzebieży, aby w kultowej restauracji Portowa zjeść ostatniego sandacza w sezonie.
Płynąc z drżeniem serca (bo na oparach paliwa) przed 22-gą stanęliśmy na Przystani Szmaragdowej (d. LOK) na jeziorze Dąbie w Szczecinie obok znajomych jachtów Spoko, Mahajana, Lady Sonia i Ofka.
Koniec wyprawy! Uff. W najbliższym czasie slipowanie i remont. Albo…(?)
6 listopada, niedziela
Rano przywitaliśmy się z Jurkiem Porębskim.
Ze względu na wiatr znowu w twarz postanowiliśmy nie męczyć się i Lady Meliny. Przepłynęliśmy zatem z centrum miasta tylko do Mariny Basen Północny. W ten sposób w ciągu dwóch jesiennych etapów pokonaliśmy nieco ponad 265 Mm w czasie 65 godzin w tym aż 2/3 płynąc na żaglach, bo prawie 43 godziny.
Tu przed podróżą do Szczecina na parę dni zostawiliśmy Lady Melinę obok Helenki. Pociągiem ruszyliśmy do domów. To nie koniec wyprawy!
5 listopada, sobota
Całą noc płynęliśmy na żaglach. Omijały nas sunące gęsto statki wzdłuż bardzo uczęszczanych dwóch torów wodnych, my minęliśmy świecące na czerwono ogromne pola wiatraków na granicy duńsko-niemieckiej.
Rano ok. 9-tej przepłynęliśmy obok pięknych klifów koło niemieckiego Sassnitz, a ok. 13 obok latarni morskiej na wysepce Graifswalder Oie.
O godz. 1815 znaleźliśmy się obok stawy Młyny na zielonej, prawej główce świnoujskiego falochronu. Tu wreszcie zrzuciliśmy żagle.
Po pół godzinie, o 1845 cumy Lady Meliny w centrum Świnoujścia odebrał nasz kolega Marek Słaby. Jesteśmy w kraju!
Zgodnie z żeglarską tradycją pod prawym salingiem zawisły banderki wszystkich odwiedzonych krajów, pod lewym wystrzępione przez wiatr banderki Wrocławskiej Asocjacji Przyjaciół.
Zabrakło na topie grotmasztu 30 metrowej niebieskiej wstęgi symbolizującej przepłynięcie 30 tys. mil morskich. Nadrobimy to, wszak jeszcze popłyniemy do Szczecina.
4 listopada, piątek
Ruszyliśmy. Wreszcie prognoza pogody jest jakaś łaskawsza dla nas. O godz. 14 oddaliśmy cumy i popłynęliśmy. Dokąd dopłyniemy? Może do Stralsundu, może do Sassnitz, a może do Świnoujścia? Zobaczymy.
O godz. 18 przepłynęliśmy bez zatrzymywania się pod mostem w Kanale Falsterbo i obraliśmy kurs 152, czyli na Ś.
3 listopada, czwartek
Czekamy. Zwiedziliśmy fort Dragør…
…i na chwilę, ot, tak dla rozrywki, przez most nad Sundem wpadliśmy sobie do Malmö.
2 listopada, środa
Zazwyczaj o tej porze roku wiatry powinny być nordwestowe. A tu kicha. Od przedwczoraj czekamy na takie wiatry, a są tylko południowe. Na dodatek prognozy pogody są bardzo chimeryczne. Mamy dylemat – czekać na odkrętkę, czy wrócić do domu.
W tym stanie ducha poszliśmy na wycieczkę po miasteczku.
1 listopada, wtorek
Zupełnie inaczej obchodzone są Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny w krajach skandynawskich. W zasadzie nie są obchodzone. Cmentarze są zadbane, jak zwykle przez cały rok, ale nie toną w kwiatach, świeczkach i tłumach.
Tak wyglądają cmentarze w Szwecji (powyżej) i w Danii.
Za to w przeddzień zdecydowanie widać dzieci, wszystkie poprzebierane na Halloween. Większość domów aż tonie w dyniach i innych cudeńkach.
Z wrocławskiego Sępolna otrzymaliśmy taką wiadomość: A pod naszym cmentarzem nawet łodzie pływają w kwiatach.
Cóż, co kraj, to obyczaj.
31 października, poniedziałek
Dzisiaj wpłynęliśmy na Bałtyk. Jednocześnie aktualna ławeczkowa załoga przecięła ławeczkową trasę sprzed 6-ciu lat na pierwszym etapie.
Ze Szwecji przeskoczyliśmy do Danii wyzwalając się symbolicznie w ten sposób z systemu bolaget 
Duńskie miasteczko Dragør, tuż obok lotniska w Kopenhadze, przywitało nas bardzo przyjemnie.
Duński styl jest całkiem inny od wymuskanego szwedzkiego. Miły bałaganik jest zbliżony do naszego swojskiego. Jesteśmy prawie w domu!
30 października, niedziela
Wczoraj rano wreszcie zawiało z właściwej strony. Ruszyliśmy z kopyta, czyli co koń wyskoczy? Dziwnie to brzmi w naszym kontekście. No właśnie, jak by to było w slangu żeglarskim?
Po 17-tu godzinach, cały czas na żaglach, już po zmianie czasu dotarliśmy do Helsingborga.
Szwedki z małymi dziećmi już kąpały się w morzu od rana. A Wy, a my?
A my poszliśmy „na miasto”.
28 października, piątek
Wiatr nie sprzyjał – lekki, ale w dziób. Ruszyliśmy się z miejsca, żeby nie stać w tej Bule. Popłynęliśmy niedaleko, bo do Varbergu. Miasteczko niczego sobie, ale po golonce z kapustą i musztardą na obiad zaczęło nam się wydawać jakieś trochę dziwne.
Poszliśmy to zbadać.
Okazało się, że wszyscy przygotowują się do Halloween, a zwłaszcza dzieci.
We mgle zaczęliśmy się przygotowywać i my. Poszliśmy pod prysznic.
27 października, czwartek
Po sprawiedliwości, to Bua, ale tak samo się wymawia. Już nam się nie chciało wciąż pływać promem w te i we wte, więc odpaliliśmy maszynę i przepłynęliśmy 35 mil w odpowiednim kierunku i wieczorem stanęliśmy w tej/tym Bua.
Z jednej strony była Bua, a z drugiej elektrownia atomowa.
26 października, środa
Rano, koło południa, stwierdziliśmy, że stoimy w samym centrum wysoko technologicznym.
Najbliższy sklep był na drugim brzegu Göta älv (älv, to po szwedzku rzeka). Dookoła przez most, to jakieś pół godziny marszu. Ale okazało się, że tuż obok nas jest przystanek darmowego elektrycznego promu – linia 286. Skorzystaliśmy.
Ponieważ jednak już było dość późno postanowiliśmy zwiedzić miasto, a nie tłuc się po nocach gdzieś-tam i to pod wiatr.
25 października , wtorek
Ławeczkowa ekipa w składzie Jacek, Boguś, Andrzej, Anatol i ja znaleźliśmy Lady Melinę. Znaleźliśmy ją w Göteborgu!
Z lotniska było ciężkawo się dostać, bo miejski autobus, powtarzam: miejski, wyobraźcie to sobie, trzeba było godzinę wcześniej… zamówić telefonicznie! Wzięliśmy więc, jak paniska, taksówkę, wytargowaliśmy z 30 koron i dojechaliśmy, okazało się, pod samą Lady Melinę. Do tej pory zachodzimy w głowę, skąd kierowca wiedział gdzie ona stoi…
15 października, sobota
Marcin i Tomek pożegnali Norwegię, popłynęli wzdłuż Skagerraku i zahaczywszy o Skagen w Danii dopłynęli, trawersując Kattegat, do Göteborga w Szwecji. Przepłynęli w sumie 342 Mm w czasie 63,5 godziny płynąc głównie na żaglach, bo aż 52 h. Dzisiaj pożegnali Lady Melinę.
Teraz przez tydzień Lady Melina będzie odpoczywała przy kei. Mamy już bardzo niedaleko do celu, do Polski. Może ktoś byłby chętny zasiąść w kokpicie LM na ostatnich etapach wyprawy? Może już od zaraz? W każdym bądź razie zapraszam chętnych na etap 285 od wtorku 25 października z Göteborga, w trakcie którego być może dopłyniemy już do Polski, a może jeszcze nie…
13 października, czwartek
12 października, środa
Tuż przed północą, czyli jeszcze wczoraj, przyszedł sms: Hehe, Skagen wita.
Zmęczeni, ale zadowoleni. Niezły kawałek udało się upłynąć, będziemy pić za cudowne ocalenie i spać.
A dzisiaj od samego rana znowu aktywnie, tylko bez przechyłów. Chłopaki chcą się stąd katapultować do Szwecji.
