12 sierpnia, sobota

Podróżą z Orkadów przez cieśninę Pentland Firth i dalej wzdłuż północno-wschodnich wybrzeży Szkocji pod fale i wiatr, załoga Piotrka Gluza zakończyła w Inverness swoje dwa tygodnia na Lady Melinie. Łatwo nie mieli. Czekam na podsumowanie.

9 sierpnia, środa

Przez całą noc i cały dzisiejszy dzień stali w marinie w Kirkwall. Sądziłem, że coś napiszą, prześlą jakieś zdjęcia, bo przecież Orkady też są śliczne. A tu nic, cisza. Policzę się z nimi.

8 sierpnia, wtorek

Między Szetlandami a Orkadami znajduje się malutka wysepka Fair Isle. Jest śliczna. Zresztą sami oceńcie.

„Widzieliśmy też maskonury Łysy ma na swoim aparacie. Pewnie później prześle”.

7 sierpnia, poniedziałek

Co z tym gradem? Otóż przesłali grad zdjęć. „Panie Bolku, prześlę kilka zdjęć z aktualnego rejsu. Pozdrawiam Piotr Piechaczyk – rezerwowy kapitan Lady Meliny”.

1. „Opuszczając Norwegię. Przelot z Norwegii na Szetlandy. Prognozy zawiodły…”

Z przeprowadzonych rozmów wynika, że na Morzu Norweskim prognozy pogody sprawdziły się w tym względzie, że to, co miało być szkwałami, było na stałe. Gnali nawet 9 węzłów.

2. W niedzielę wypoczywali w Lerwick. „Broch of Clickimin. Osada sprzed 2000 lat”.

Zeznali, że mieli wizytę Pani Celniczki. Widocznie wszystko jest w porządku, bo…

3. Wieczorem ruszyli dalej. „Płyniemy na Orkady. Ja za sterem :)”.

(Trzy ostatnie zdjęcia są przesłane przez Karola Zdybela).

5 sierpnia, sobota

Lady Melinę przed północą zaobserwowałem w porcie Lerwick na Szetlandach.

W rejonie archipelagu są już mniej więcej od południa. Tutaj można ich zobaczyć na żywo.

4 sierpnia, piątek

W środę o godz. 2330 Lady Melina opuściła wody terytorialne Norwegii. Od trzech dni nie mamy od nich żadnych wieści. Różnie to można sobie tłumaczyć. Najprawdopodobniej płyną nie w kierunku Szetlandów, jak zakładał plan wyprawy, a ambitnie na Wyspy Owcze (coś o takim wariancie mówili nieco wcześniej). Na razie wiatr ku temu mają bardzo sprzyjający. Mam nadzieję, że już jutro zobaczymy ich na AIS-ie.

Skoro są na głębokim morzu, to chcę przywołać pewną tradycję z  dawnych czasów, kiedy nie było jeszcze komórek, a znaczki pocztowe były dla nas bardzo drogie. Otóż z obcych krajów można było do swoich najbliższych wysłać wiadomość w butelce lub specjalny list. Taki list musiał być opatrzony odpowiednim nadrukiem. Na Lady Melinie mamy do tego celu przygotowane specjalne pieczątki.

Kartki i listy opatrzone taką pieczątką są honorowane przez poczty krajów nadmorskich nawet bez znaczka, jednak powinno się nakleić polski znaczek pocztowy o nominale, jak dla przesyłek zagranicznych. Ostatnio taka kartka doszła do jednego z moich adresatów.

2 sierpnia, środa

Na moją wyraźną prośbo-groźbę przesłano mi dwa zdjęcia. Jedno obrazuje tęczę z pierwszego dnia, a drugie aktualną szarą prozę, ale z żółtym balonem.

Na dalsze naciski o to, żeby było też coś ludzkiego, dostałem odpowiedź: „Ludzie są mili. Beata, potem trzy razy „P”: Piotr, Piotr i Piotr, a potem trzy razy „K”: Karol, Kuba i Kacper”.

Jak wynika z zapowiedzi, chcą płynąć wzdłuż 62 równoleżnika. Tak mają wycelowany dziób. Powodzenia.

1 sierpnia, wtorek

Szykując się do skoku z Norwegii na Atlantyk nowa załoga wyskoczyła w poniedziałek z Ålesund do cichutkiego Roald, a we wtorek wskoczyła do Hareid. Ot, tak na przetarcie paręnaście mil. Przy okazji poprawiają i naprawiają na jachcie, co się da.

30 lipca, niedziela

Popołudniu nadeszła pierwsza informacja od nowej 7-osobowej załogi, której kapitanem jest Piotrek Gluz. Informacja nadeszła jeszcze z lotniska w Gdańsku i dotyczyła niebanalnej sprawy przekazania auta wracającej ekipie: „Samochód zatankowany, kluczyki w przednim prawym kole, dowód i karta parkingowa nad kierowcą. Parking nr 5″. I nadeszły wreszcie jakieś zdjęcia… Wprawdzie mało ciekawe, ale jakieś.

A już przed północą w Ålesund zapoznawali się z jachtem i telefonowali z kilkudziesięcioma pytaniami. Na niebie tęcza.