23 września, sobota
Wczoraj popołudniu już o godz. 1840 po krótkim postoju w Camaret bardzo dzielna załoga Przemka ruszyła na Zatokę Biskajską w kierunku Półwyspu Iberyjskiego. Dokąd ich wiatr zawieje? Dzisiejsza prognoza na godzinę 1300 wygląda tak:
22 września, piątek
W środę o godz. 1949 krótko zadzwonił mój telefon. W trzeszczącej słuchawce usłyszałem głos Przemka. Wchodzili właśnie z Morza Celtyckiego w Kanał Angielski (La Manche). Po pół minucie połączenie zerwało się.
Dzisiaj o godz. 0931 po 4 i pół dobach w morzu stanęli we francuskim Camaret sur Mer.
17 września, niedziela
Dzisiaj dojechała reszta załogi z Warszawy. Prace nad wymianą silnika trwały do późnego popołudnia – z powodzeniem, uff… Późnym wieczorem, a w zasadzie już w nocy ok. godz. 22 ruszyli z Holyhead. Przed nimi długa droga. Oby nie ustali. Powodzenia!
16 września, sobota
Wczoraj późnym popołudniem 3-osobową ekipą remontową (Marcin – spec od Mercedesów, Kobra i ja) z nowym silnikiem do Lady Meliny ruszyliśmy na podbój Walii. Krótka drzemka na promie z Calais do Dover i z samego rana zaczęliśmy zmagania z lewoskrętnymi rondami.
Po drodze odebraliśmy z lotniska w Luton Grześka z nowej załogi. W następnej „podrodze” zjedliśmy śniadanie u siostry Marcina, a w następnej podjęliśmy z lotniska w Birmingham następne trzy osoby z załogi, w tym kapitana – Przemka Lisa. Na tym „podrogi” zakończyliśmy.
W tym czasie w Holyhead Wojtek z chłopakami ze starej załogi (Erykiem i Szymonem) przygotowali wszystko do szybkiego wyjęcia starego silnika. Po 25 godzinach podróży od razu wzięliśmy się do pracy. Awaria chłodzenia okazała się na tyle poważna, że wymiana silnika okazała się konieczna.
14 września, czwartek
SMS g. 1153: „W porcie wieje W-NW 23 w. Czekamy”.
13 września, środa
SMS g. 0924: „Mamy 20 Mm do Dublina, ale prosto pod wiatr. Załoga”.
SMS g. 1635: „Dublin nas nie chce. Płyniemy do Holyhead”.
Mail g. 2154: „Po ponad dwóch dobach żeglugi dotarliśmy do Holyhead w Walii. Przez ten czas kilkanaście razy wstawaliśmy na kolejne wachty, wraz z biegiem czasu będąc do nich coraz mniej entuzjastycznie nastawionymi… Za to wachty kambuzowe miały ułatwione zadanie – wczoraj na wszystkie nasze posiłki złożyły się: dwie paczki kisielu, opakowanie sucharków, pudełko ciastek korzennych i parę kromek chleba z masłem, popijane herbatą miętową. Dzięki temu dzisiejszy obiad, poprzedzony gorącym prysznicem już w marinie, smakował wyjątkowo dobrze.
Z tego okresu nie mamy zbyt wielu zdjęć, nadrabiamy za to materiałami z Obanu.
11 września, poniedziałek
LADY MELINA departed from
Port OBAN
at 2017-09-11 14:25 Local Time (2017-09-11 13:25 UTC)
10 września, sobota
Równo w południe zadzwonił do mnie telefon. Głos Wojtka Codrowa zapytał: „Jaki jest kod do bramki”? Grzecznie odpowiedziałem „C0258Z” i nagle na jachcie pojawiła się cała ekipa. Okazała się całkiem nową załogą Lady Meliny etapu 18-go. Nową i młodą (oprócz Wojtka), a wywodzącą się z wrocławskiej Stanicy. Ucieszyłem się, bo na 14-tą miałem zamówiony bus relacji Oban-Glasgow. Ja pojechałem, oni zostali. Przywieźli ze sobą różne silnikowe szpeje i mam nadzieję, że uda im się ruszyć z tego zaczarowanego miejsca.
4 września, poniedziałek
Nadal czekamy, ale nie na pączki, a na paczki, i to bynajmniej nie świąteczne. A w tak zwanym międzyczasie:
3 września, niedziela
My w miejskiej kamerce ładnie wyglądamy również w nocy. To teraz, z wieczora, a wcześniej padało cały dzień. Mimo to zrobiliśmy wycieczkę po miasteczku i okolicy (zdjęcia Manixa i moje).
2 września, sobota
Oprócz tego, że czekamy na dwie paczki wysłane z Polski firmą kurierską UPS, ważne paczki, które powinny dojść już dawno, a nie doszły, to robimy różne rzeczy z nudów. Ot, na ten przykład uszczelniliśmy przeciekający kingston. A oprócz tego słuchamy tego, albo tamtego.
Albo jeszcze innego.
A to wszystko w wykonaniu Jurka i Maćka.
1 września, piątek
Przylecieliśmy do Glasgow. Na lotnisku podjęła nas pani Jacky, która przywiozła i zostawiła tam ustępującą z ochotą poprzednią załogę, a nas zawiozła nad morze. To morze jest Oceanem Atlantyckim, nad którym leży Oban.
My, to znaczy Paweł Maniewski z Wrocławia, Jurek Szrecki z Warszawy, Maciek Luberadzki z Opola i ja, od razu poszliśmy na tradycyjny tutejszy posiłek, czyli fish and chips.
A wieczorem…
31 sierpnia, czwartek
„Na naszym rejsie jest bardzo fajnie! Kapitan też jest bardzo fajny. Pokazuje nam różne fajne miejsca i organizuje fajne rozrywki. Ostatnio mieliśmy fajną zabawę pod nazwą „Gdzie się zatkała rura?” Po rozebraniu połowy łódki udało się wyciągnąć rurę i wspólnym wysiłkiem ją przetkać. Śmiechu było co niemiara! Jutro przewidziany jest konkurs na znalezienie dziury w chłodnicy. W ogóle bardzo fajna jest ta Szkocja, jak jest ciepło i nie pada, ale to się rzadko zdarza. Bardzo fajny jest ten rejs, na szczęście już w piątek wracamy do domu.
Pozdrawiam – Jacek Lewiński”
Z dziennika jachtowego wynika, że przepłynęli 184 Mm w 51 godzin, z czego 25 h na żaglach. Odwiedzili porty Oban, Tobermory i Mallaig. Stali na kotwicy w Loch Moidart, przy Sandaig Islands, Isleornsay Harbour i Eilean Donnan Castle, w Loch Scavaig, Loch Scresort, Loch Sunart Doirlinn, Loch Aline i Puilladobhrain. Fajne nazwy. Faktycznie fajnie mieli.
29 sierpnia, wtorek
To jest Jacek L. – reporter etapu szkockiego. Do tej pory się nie ujawniał, ale teraz zrobił sobie selfika. Ładny, prawda?
Wczoraj kotwica w Loch Sunart. Piękna mała zatoczka wśród wrzosów i fok. Dziś od rana wieje, rekord prędkości 7,6 kn bez prądu. Nieudana próba kotwiczenia przy zamku w Lochaline. Kotwica puściła, więc przestawiliśmy się do mariny. Za chwilę idziemy na wycieczkę do zamku. Niestety silnik od pontonu zgubił śrubę. Na szczęście nie w czasie jazdy, więc strat w ludziach nie było. Pozdrawiamy
Przy pracy i po pracy.
28 sierpnia, poniedziałek
Dziś zwiedzamy destylarnię w Tobermory. Jakość wyrobów doskonała 
27 sierpnia, niedziela
Prawie na dwie doby zniknęli z zasięgu telefonów i sygnału AIS. I nagle oznajmili:
Karaiby! Nocleg na najpiękniejszym kotwicowisku Europy. Cudna pogoda, zero deszczu przez cały dzień.
Sobota - po porannej wspinaczce nad cudną zatoką, przelot z wyspy Skye na wyspę o ciekawej nazwie Rum. Rumu tam brak, na szczęście jeszcze mieliśmy swój. Guten Morgan, można rzec. Pogoda była cały dzień rewelacyjna! Dzisiaj dla odmiany wiatr w mordę, fale i zimno. Wróciliśmy wieczorkiem do Tobermory, gdzie najlepsze piwo leje kudłata barmanka w pubie Mishnish.
25 sierpnia, piątek
Na moje uszczypnięcie, co tak cicho?, otrzymałem smsem ripostę: „Nie mamy czasu na pierdoły. Zwiedzamy zamki, albo przepychamy rury. A jak mamy czas, to nie mamy zasięgu”. A potem nagle nadszedł jeden mail…
W środę wypłynęliśmy z Tobermory, ale po półgodzinie zawróciliśmy, tak nam się tam podobało.
A jak już tam byliśmy, to przy okazji naprawiliśmy termostat.
Potem popłynęliśmy do pięknej zatoczki pod zamkiem Tioram, gdzie nocowaliśmy na kotwicy. Po drodze foki i delfiny w dużej ilości.
…i następny:
Dzisiaj oblegaliśmy kolejny ładny zamek. Skutecznie. Dla odmiany co 15 min leje. Teraz pędzimy na wyspę Skye, prędkość z prądem chwilami do 12 kn!
23 sierpnia, środa
Po nocnej ulewie i burzy
22 sierpnia, wtorek
Opuściliśmy w końcu gościnny Oban. Wszystko udało się naprawić i silnik hula jak nowy. Wszystko dzięki Sabinie i jej znajomemu, Rossowi, który poświęcił niedzielę na spawanie naszego kolektora. Serdeczne im dzięki! Po południu stanęliśmy już w Tobermory. Dwugodzinna wycieczka do latarni przez błotniste wertepy, potem nawodnienie w miejscowym pubie a na finał, już na jachcie, mieloneczka z nienajpodlejszym whiskaczykiem. Znowu leje!
Pozdrawiam Jacek
21 sierpnia, poniedziałek
Udało się, chyba w końcu wszystko działa :)